göz yaşları

yine bir vedanın arifesinde
ve yine kanatlarım kırık
ne yapacağını bilmez bir ben
ve durmayan göz yaşları

bu günleri nasıl hatırlayacağım bir gün acaba
böyle sıkışan kalbim bunları da unutacak mı ?
öyle üzgünüm ki, kimseler anlamıyor
sanki eskisi gibi olmayacak bir daha hiçbir şey
yorganı kafama çekip uyuyunca geçecek sanıyorum
geçecek her şey
ümitler kırılmayacak bir daha

her yalnız gidişimde ufak bir parçam daha ölüyor
bilmiyor ki kimse üzülmemek için hissizleşmem gerekiyor
her seferinde daha çok göz yaşı
en zoru da belirsizlik

ah,
ki ne ah.

ne desem derdimi anlatmaya yetmiyor

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Sol Baştan Say

Domates Biber Patlıcan

özgüven ve başkasının yerine utanmak