salça.

Bazen çok da kafa patlatmaya gerek yok. Olayı çözümleyeyim, üzerine kafa yorayım, yanlış mı doğru mu, nasıl davranmak lazım, iyi mi ettik kötü mü, bir saat sonra ne olacak, bir gün sonra ne olacak, saatlerce kendimi çok bilinmeyenli denklemlere sokayım, uykularım kaçsın, inkar edeyim ama bir yandan merak edeyim, içim içimi yesin, streslerden streslere koşayım, daha olay gerçekleşmeden tribine gireyim, kendi kendime bir uğraş bulayım uyuşturucu niyetine falan, gerek yok bazen -hiçbir zaman- bunlara. Şöyle net bi kafa lazım : aaamaaaan, siktir git!

En çok arkamda duran duruşum olmuştur yıllar boyu. Zaman zaman sevmediğim de oldu ama meğerse nankörlük etmişim kendime. Bir amerikan sitcomuna benzemeye gerek yok-muş. Son zamanlarda eğilip bükülmüşüm çokça pek dik duramamışım. Ondan hep bunlar. En son böyle eğilip büküldüğümde çok zaman önceydi, resmen üzerinden bir asır geçti. O zamanlar uzun boylu çocuk vardı, ben de çocuktum o da, ve değiyordu onun için eğilip bükülmelere. Her eğilip bükülme yüz dökmelere sebebiyet verse de en sonunda, bazıları neredeyse kambur bırakıyormuş seni, sonradan görüyorsun tabi bunları hep sonradan sonradan sonradan. Diğerleriyse insanın kalbindeki bir başka insan için ne denli fedakar olabileceğini gösteriyor insana, birine katlanabilmek, kabul edebilmek, onun için ve onunla değişebilmek, bazen de aynı kalmayı becermek, falan filan. Tuttu fırlattı kalbimi falan diyorum ama, Kimseye bir sitemim kalmadı. Sitemlerim hep kendime artık.