Dışarda Corona, Evde Corona
Merhaba. Bu sefer önceki yazıları okumadan geldim... Çok garip zamanlardan geçiyoruz, üstüne bir de hiç keyfim yok. Ne evde huzurum var, ne işte huzurum var, üstüne bir de eve tıkıldık kaldık, ailemizin yanına gidemez, sağlığından endişe eder olduk... Öyle işte saçmasapan... Bazen düşünüyorum, dünya o kadar saçma bir hal aldı ki, belki de iyi oldu annemin görmediği bu günleri? Ne aptalca bir teselli bu değil mi? Aptalca olduğunu bile bile insan düşünmeden edemiyor. Belki görecek güzel günler yokmuş zaten. Sadece göz yaşı, acı, sıkıntı varmış. O yüzden işte, diyorum ki bazen, belki de iyi olmuş. Az önce google'a sordum, bilmiyor. Aort anevrizmasından ölenler acı çekerler mi? Çok ani oluyormuş ya hani, belki öyle birden bir huzura kavuşmuştur... Öyle midir acaba? Bazen öyle üzülüyorum ki bir kez daha sarılamayacak olmama. Öyle ki sanki bir kez sarılsam hiçbir derdim kalmazmış gibi geliyor. Öyle pişmanım ki günlerce saatlerce doya doya sarılmadığıma. Belki de bu yüzden rüyalar