salça.

yine başaramayacak olsam da içimden geçenleri anlatmayı, şu tuşlara tek bir nefes için basıyor olmam çok garip. kontrol edemediğin bir düzenin içinde ufak tefek şeylere sevinmek güzel de, ufak tefek şeylere üzülüyoruz ya, işte bunadır tüm yüz dökmelerim. belki tutabilseydik ipleri elimizde, geri saramasak bile durdurup devam ettirebilseydik, bir haneke filmi olsaydık belki, daha güzel olur muydu her şey?

birisi basmış gitmiş. gittiğini sanmış. biri geride kalmış el sallamış ben dönüp bakmamışım. biri yanımdaymış, ama hiç yanımda olmamış. biri aklımda, fakat aklıma girmeye bile niyeti yok.

Belki ben seni hiç tanımadım, hiç tanımadan tutuldum, hayallerimdeki siluetlere, rüyalarıma hiç dayanaksız kondurdum, olabilir... Aklımın oyunları bana. Hatta belki sen burada sana -herkesin yanıldığı gibi- inandığı karakteri yükleyen, hafif hayalperest, seni hiç bilmeden kanı kaynayan bir kızın olduğunu hiç bilmedin, muhtemelen de bilmeyeceksin. Belki dünyanın en güzel şeyi olurdu, belki de lanet ederdik gerçek olduğu güne ama, bunu da hiç bilemeyeceğiz işte.