Kayıtlar

Haziran, 2015 tarihine ait yayınlar gösteriliyor

canım..

Konuşamayınca yazmak istedim. Ne yazacağımı da bilmiyorum gerçi. Öyle başladım işte yazmaya. Hiç düzeltmeden yazmaya çalışayım bakalım nasıl bir şey çıkacak. Monolog gibi ama karşımda sen varmışsın gibi düşünüyorum. Türkçe bir radyo açtım, salak ve geçici pop şarkılar çalıyor, salaklar ama arada cümleler dikkatimi çekiyor, mesela birisi sensiz karaya vurdum sanki diyor. Yorgunum ve uykum var ama uyuyamıyorum. O yüzden yeşil çay yaptım belki yardım eder diye. :) Ama pek işe yarıyor gibi görünmüyor. Belki üşenmeyip spor yapsam iyice yorgun düşüp uyuyakalırım aslında ama niyeyse üşeniyorum. Bugün akşam yemek yemedim. Aç değildim. Canım istemedi. Kendime pek iyi bakamıyorum sanırım. 7'ye doğru çıktım bugün, 7 gibi eve geldim, öyle olunca niyeyse bişeyler yapasım gelmedi. Bir kaç teknik bişeyler öğreten video izleyeyim dedim ama tam aradığım gibi bişey bulamadım.. Öyle yazıyorum ama aralarda sölemek istediğim şeyler var, mesela dünya benim etrafımda dönüyormuş gibi oldu bir süredir

tesadüf

Ben yine yollara düştüm yine zorlara Hem korkak hem gözü kara uçlardan uçlara

arkadaşıma mektup.

Buraya geldiğimden beri ilk defa yazıyorum. Belli ki hala düşüncelerimi toparlamakta zorlanıyorum. Bunu buraya bırakmak istedim. Bir gün geriye dönüp baktığımda bu günü hatırlamak istiyorum. Belki de bunları kendime söylemek istiyorum.. Merhaba canım, Sana bunları daha once yazacaktım aslında, aslında nişandan önce yazıp nişanda vermeyi düşünmüştüm ama bir şekilde yazamadım. Şimdiye kısmetmiş. Şimdi yazmaya çalışacağım. Ne kadar başarılı olabilirim aklımdan geçenleri yazmakta bilmiyorum. Seni o kadar uzun zamandır tanıyorum ki, sen benim için mesafelerin ve zamanın yenemeyeceği bir arkadaşsın. Dostsun. Araya zaman girdiği de oldu, mesafenin de. Belki hiç farkında değildin ama en zor zamanlarımda aslında hep yanımdaydın. Bilmem hatırlıyor musun ama bana hep “senin yapamayacağın şey yok” derdin. Bu tabiki doğru değil, ama bunu niye söylediğini biliyorum. Çünkü bana inanıyordun. Belki de benim kendimde inandığımdan da çok üstelik.. Zor zamanlarımda bu sözün hep aklıma geldi