Yarın sabah sınavım var. 185 dolar ödedim. Bi sorsanıza ne yapıyorum bu saatte burada. Başımda yine korkunç bir ağrı, yatağın içinde yine döndüm durdum. Gözlerim yaşardı, zaten en zoru geceler. Uykusuzluktan geberiyorum, uykum geliyor, yatağa girip de arkamı döndüğümde tüm güne, aklımdan düşünceler, görüntüler, suretler, bir türlü gitmiyor.. Kalbim paramparça, göğsümü ortadan ikiye yardılar bir süre önce, ne söküp alıyorlar kalbimi oradan, ne kapatıyorlar ki iyileşeyim. Ne söyleyecek sözüm kaldı, ne izah edilecek bir durum, hani o çok güvendiğim mantığım var ya, resmen alay ediyor benimle. Olduğumu sandığım hiçbir şey değilmişim ben. Öyle bir acı oturuyor ki tam göğsümün ortasına, ne hissettiğimi, nerde durduğumu, bir adım sonra ne yapacağımı bile bilmiyorum. Akşamları ona sormam gereken soruyu kendime soruyorum, yarın sabah mutlu uyanmam için bana tek bir sebep göster, gösteremiyorum, gösteremedikçe kendime kızıyorum, yine de uyanıyorum her sabah, uyanır uyanmaz aklıma düşen aynı acı