salça.

http://www.youtube.com/watch?v=w_DKWlrA24k&feature=youtu.be şimdi yine hayaller kuruyorum. yine umutlarla doldu dört bir yan. düşüp düşüp kalkıyorum. ufak şeylere çok sevinip, ufak şeylere çok üzülüyorum. imkansız oldu ya, daha çok istiyorum. sancar haklı belki de. kendime acı çektirmeyi seviyorum. bir tarafım kabulleniyor onun yaralı bir yanı var, öyle kolay iyileşmez, al çantanı git diyor, diğer tarafım ya başka türlü olma ihtimali varsa? diyor.. o bunları bilmiyor..

Bu sene Damien Rice gelecekmiş, nasıl mutlu oldum. son zamanlarda aldığım en güzel haber neredeyse. Aklıma da tabi şu geldi: " Ya da Damien Rice. Ama o zaman kesin ağlardım ki. Cheers Darlin' dedikçe şöyle göğsümden bir şeyler kalkar geri inerdi. What I am to you, is not real dedikçe üzdüklerimi düşünürdüm. I cant take my eyes.. dedikçe üzenleri düşünürdüm. Güzel olurdu yine de. Damien Rice lan sonuçta. Güzel olurdu tabi." O acıdan eser kalmadı , e bir zahmet.  Bu konserde içim doğru söylüyorsa çok mutlu olacağım, içim doğru söylüyor ol.

Yoluna devam edecek bir trenin bir durakta durması gibi. Bir yere gitmek için otobüs durağında beklemek gibi. Yemeğine bir içecek yudumlamak için ara vermek gibi. Bir şarkıyı durdurmak gibi. Gitar çalarken yanlış akora basmak, gibi. Saçlardaki beyazlar gibi. Bütünü bozmamak, ama baltalamak gibi. Duraklamak, bilememek, üzülmek, üzmek, kontrol edememek, zamanı ne geri ne ileri saramamak, birkaç yıl önceki birkaç güzel dakikaya özlem duymak, nefret edememek, beklemek…

bugün film izlerken, bir sahneden daldım gittim uzaklara. özlemdi hissettiğim. çokça. özledim seni, ama bir "geri dön" özledimi ya da "seni hala seviyorum" özledimi değildi. o günleri çok özledim bi anda, çünkü çok güzellerdi bence. hissettiklerim, yaşadıklarım, hepsi çok güzeldi. şimdi yine keşke öyle olsa, keşke hiç kırılmasaydı camlar, hayaller düşmeseydi yere.