Sol Baştan Say

Artık kendime yılda bir bloga uğradığımda önce yazılanları okumayı yasaklamam lazım! Yine dokundu yazdıklarım kendime tabi ki. Bir de bi anda bir yıl önceki snapshot'a dönmek ne garip oluyor. Ne aynı kalmış, ne değişmiş görmek insanı çok şaşırtıyor. Ne önemliymiş, ne değilmiş. Ve zaman yine ne çabuk geçmiş.

Visa slavery dedim durdum ama kalıcı oturum almama 1-2 ay kaldı, süreç başladı hatta, bir randevuya gidip alması kaldı diyebilirim. İş değiştirmeyi düşünmüyordum aslında ama ona rağmen içimde bir rahatlık hissi yok desem yalan olur. Köleliğimiz bitecek mi? Çok yakında! Bu işler çok enteresan aslında, sabbatical denen bir kafa izni var burada, nam-ı diğer ücretsiz izin. Geçen sene ortaları bu zamanlar için kalıcı oturum alınca sabbatical alırım, dolaşırım, tatile giderim, yapmak istediğim diğer şeylere vakit ayırırım falan gibi kabaca bir düşüncem vardı. Sonra iş yerinde önüme bir havuç tutturdular, koşmaya başladık yine. Ücretsiz izin düşüncesi şimdilik rafa kalktı gibi ama benim sağım solum belli olmaz. Düne kadar kafam çok serinken dün her şey tam tersine döndü ve dellendim huzursuzlandım yine. Bakarsınız bir şey olur, kafam atar, yeni iş bile bakmaya başlayabilirim :) Yaz aylarında bir aylık bir ücretsiz izin tatili de çok gazip geliyor gerçi benim gibi güneş deniz kum insanı için ama Mir benimle gelemeyeceği için çok sıcak da bakamıyorum şimdilik. 

Kısa bir durum özeti verdim uğramışken, yoklamamı savdım, içimden çok yazmak da gelmiyor şu an ama boş geçmeyeyim dedim. Aslında bu ara kafamda daha çok yazmak ile ilgili düşünceler var, bloglara tam gaz geri mi dönsem diye de düşündüm, artık kimse blog okumasa da. Okunmasına falan da gerek yok zaten, beğenilmesine de, kendim için, kinetiğe çevirmek için aslında. Ama hani bazen olur ya insan çok şey ister ama hiçbir şey yapmak istemez. Hah, tam olarak da oyum bu aralar. Enerjimi bir toplasam da bir şeyler karalasam keşke, ama düzenli yapsam onu.  Ne güzel olur. Belki olur.

Kendine söz ver,
Bir sonra bloga geldiğinde üzgün yazılar okuyup ağlama.
Görüşürüz.


Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

veet reklamı

Resim
Havuz başında hareketli bir parti. Yanık tenli, uzun bacaklı kızımız üzerinde yürüyüşünün etkisiyle havalanan tiril tiril elbisesiyle kasım kasım geçer kameranın önünden. Fekat tweety'nin ev sahibesi edasıyla bu kızımızın yüzünü görmeyiz, niye, çünkü ilgimiz bacaklarda olmalı. Dış ses bir partide ne kadar güzel olunması gerektiğinden, güzel olmanın bacak pürüzsüzlüğünden geçtiğinden, işte onu da ancak veet'le sağlayabileceğimizden bahseder hızlı hızlı. Amanın o da ne, arada şöyle bir cümle geçti: -Upuzun bir partidesiniz, ve bacaklarınız hala pürüzsüz!! Bu nası bir parti ki? 40 gün 40 gece mi sürüyo ben anlamadım. Uzun partideyiz ve bacaklarımız hala pürüzsüz. Korku filmi gibi lan, işte partiye gidiyosun saat 12'de balkabağına(!) dönüşüyosun falan. Nası yani, bula bula bunu mu buldunuz reklam sloganı diye? Ha, yok zaten veet sen anca bir partiyi garantiliyosan, bu piyasadan çekil hiç reklam meklam yapma bence. Ayrıca şu yukardaki resmi ararken aşağıdaki resmi buldum. İşte y
Devamı

Bogulmak

 Ne kadar zamandir yazmiyorum. Bu sefer eski postlara bakip kaybolmamak icin hic onlari okumadan bu bos sayfaya geldim. Cunku biliyorsunuz eski postlara dalip hicbir sey yazmadan cikmak bir ritueldir benim icin. Sik sik kendimi dusunurken buluyorum, yazmak bana iyi geliyor, yazmayi seviyorum, e neden yazmiyorum diye. Bilmem. Yazmiyorum iste. Bir kitap okuyorum bu aralar, ismi 'Anxious People'. Kitap kulubunun son kitabi cok depresifti diye 'feel good' bi kitap secelim dedik bu ay, ben de oldukca endiseli bi insanim diye bu kitabi onerdim, fakat sanki kitap beni daha cok gerdi, merakla sonunu bekliyorum, umdugumuz gibi iyi hissettirecek mi diye. Kitapla kavga suredursun, icindeki bir cumle bana cok eski bi animi hatirlatti. Anamur'dayiz, alabalik ciftligine piknige gitmisiz. Ciftlik bir nehrin yanina konuslandirilmis, ve nehirden buz gibi sular akiyor. Ayagimizi icinde en uzun tutma yarismasi falan yapardik. Karpuzlar biralar nehirde sogurdu. Gercekten soguktu, cok u
Devamı

Dışarda Corona, Evde Corona

Merhaba. Bu sefer önceki yazıları okumadan geldim... Çok garip zamanlardan geçiyoruz, üstüne bir de hiç keyfim yok. Ne evde huzurum var, ne işte huzurum var, üstüne bir de eve tıkıldık kaldık, ailemizin yanına gidemez, sağlığından endişe eder olduk... Öyle işte saçmasapan... Bazen düşünüyorum, dünya o kadar saçma bir hal aldı ki, belki de iyi oldu annemin görmediği bu günleri? Ne aptalca bir teselli bu değil mi? Aptalca olduğunu bile bile insan düşünmeden edemiyor. Belki görecek güzel günler yokmuş zaten. Sadece göz yaşı, acı, sıkıntı varmış. O yüzden işte, diyorum ki bazen, belki de iyi olmuş. Az önce google'a sordum, bilmiyor. Aort anevrizmasından ölenler acı çekerler mi? Çok ani oluyormuş ya hani, belki öyle birden bir huzura kavuşmuştur... Öyle midir acaba? Bazen öyle üzülüyorum ki bir kez daha sarılamayacak olmama. Öyle ki sanki bir kez sarılsam hiçbir derdim kalmazmış gibi geliyor. Öyle pişmanım ki günlerce saatlerce doya doya sarılmadığıma. Belki de bu yüzden rüyalar
Devamı