kızgınım.

Kendime çok kızgınım.
Saflıklarıma iyi niyetlerime falan çok kızgınım. 
Hala karşımdakileri kendim gibi sanma salaklığından vazgeçemediğim için, hala herkesin içinde kenarda köşede de olsa içinde kalmış bir iyiliğe inandığım için kendime accayip kızgınım.
Direk suçum yok belki içine düştüğüm durumlarda ama yine beni o noktalara benim kararlarım getirdiğine göre, kendime çok kızgınım işte. 

2010-2011 yılbaşında ilk defa içimden gelerek bi dilek diledim. Bu sene huzur olsun dedim, aklı başında insanlar olsun etrafımda dedim, insanlar artık büyüsün çocukluk yapmasın istedim. Gel gör ki tersi ne kadar şey mevcutsa toplandılar toplandılar geldiler. Böyle konuştuğum zaman iç seslerinizin "sen çok mu düzgünsün" dediğini duyar gibiyim. Buna normalde cevabım, hayır değilim biliyorum olurdu. Ama şu an değiştiriyorum cevabımı bu kadar mütevazilik yetti.

Evet lan öyle şeyler görüyorum ki ben hakkaten baya bi düzgünüm. 

Hayır bi de inanılmaz sinirleniyorum, derinlere gömdüğüm öfkem çıktı yine meydana, bi gün yine anger management ta başarısız olup iki tane çakıcam bi kaç insanın suratına valla o olcak. Bu yaşına kadar bişeyleri öğrenemedin mi angut demek istiyorum bazı insanlara. Hayatta şöyle şöyle kavramlar var hiç duydun mu, demek istiyorum. Dünya senin etrafında dönmüyor farkında mısın, demek istiyorum. Tavşan dağa küsmüş dağın haberi olmamış denyo, demek istiyorum. Ama nasılsa algılayamayacağı için neticede şöyle bi temiz dövesim var bazılarını. Bütün nevrotikler, manyaklar, hele bi de ezikler gelsin beni bulsun mınaki. Ben de insanları hep adam yerine koyayım.

Neyse derin derin nefes alıyoruz bu da böyle geçip gidiyor

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Sol Baştan Say

Artık kendime yılda bir bloga uğradığımda önce yazılanları okumayı yasaklamam lazım! Yine dokundu yazdıklarım kendime tabi ki. Bir de bi anda bir yıl önceki snapshot'a dönmek ne garip oluyor. Ne aynı kalmış, ne değişmiş görmek insanı çok şaşırtıyor. Ne önemliymiş, ne değilmiş. Ve zaman yine ne çabuk geçmiş. Visa slavery dedim durdum ama kalıcı oturum almama 1-2 ay kaldı, süreç başladı hatta, bir randevuya gidip alması kaldı diyebilirim. İş değiştirmeyi düşünmüyordum aslında ama ona rağmen içimde bir rahatlık hissi yok desem yalan olur. Köleliğimiz bitecek mi? Çok yakında! Bu işler çok enteresan aslında, sabbatical denen bir kafa izni var burada, nam-ı diğer ücretsiz izin. Geçen sene ortaları bu zamanlar için kalıcı oturum alınca sabbatical alırım, dolaşırım, tatile giderim, yapmak istediğim diğer şeylere vakit ayırırım falan gibi kabaca bir düşüncem vardı. Sonra iş yerinde önüme bir havuç tutturdular, koşmaya başladık yine. Ücretsiz izin düşüncesi şimdilik rafa kalktı gibi ama...
Devamı

Domates Biber Patlıcan

Yine her zamanki gibi blog'a uğradım ve önceki yazıları okumadan, göz yaşı dökmeden geçemedim. Sonra acaba hep üzgün yazılar mı yazacağım diye düşündüm. Aslında niyetim bu değil ama dijital de olsa elime kağıt kalem alınca melankoliye boğulmadan, içime dönmeden duramıyorum sanırım. Çok bunaldığımı hissediyorum bu aralar. Kontrolü elimde olmayan bir şeyler oluyormuş ve ben sürekli sürükleniyormuşum gibi hissediyorum. Visa slavery diyorlar ya hani, buna taktım kafayı. Sanki vize köleliğim bittiği gün her şey mükemmel olacakmış gibi. Biliyorum olmayacak ama seçememek, zorunda hissetmek beni biraz yordu sanırım. Gün sayıyor gibi hissediyorum kendimi günlere odaklanmadan. Günler böyle zor geçerken öte yandan bir bakıyorum 4 sene geçmiş. Şaka maka kalkıp gelişimden bu yana 4 koca sene geçmiş ve düşünüyorum da ne çok şey değişti. Değişmeye de devam ediyor. Dursun istiyorum her şey olduğu gibi kalsın, olmuyor. Bazen kafamdan geçenleri etrafıma söylemeyi bırak kendime bile itiraf edemiy...
Devamı

özgüven ve başkasının yerine utanmak

Bir insanın özgüveninin olmaması ne kadar kötüyse, "yersiz özgüven"i olması da inanın bana o kadar kötü. Kimseyi küçümsemek istemem ama hani "başkasının yerine utanmak" diye bir şey var ya, o çok fena bi his ya. Bu aralar da çok sık olmaya başladı bana. Televizyona çıkan abuk subuk insanlar zaten bende bu davranış biçiminin oluşmasının temel sebebi de, geçenlerde bir blog'a denk geldim, bir hatun arkadaşımız. Sonra baktım işte dünya küçük, yüksek lisanstan aşinayım kendisine ve hatun sınıftaki o sabah 8:40 dersine akşam partiye gidiyormuşçasına gelen o acayip kız. Her neyse, günlük kıyafet tarzım tadında bir yazı yayınlamış. Moda bloglarını çok seviyormuş ve bir yerlerden başlamak istiyormuş. Link veresim var durumun ne kadar vahim olduğunu görün diye ama çok iyi bir insan olduğum için veremiyorum. Şimdi modanın ne olduğunu tanımlamak lazım ama, bana sorarsanız colins'ten bir düz kot üstüne defacto'dan düz siyah bir hırka giyip, üşenmeyip fotoğrafın...
Devamı