sarılalım sıkı sıkı

Bir gün Mg'nin bölüm arkadaşlarını yolda görüp hepsini bi güzel öpüp sarılması sonrası "aman ne gerek var bu kadar mıç mıç böyle dakka başı?" diye tepki vermiş idim zamanında. Mg'de "ama sarılmak öpüşmek insanı mutlu eder" gibisinden bişeyler demişti. Ben öyle ortama yeni gelirken, giderken herkesi cuk cuk öpmekten pek hoşlanmam da. Hani ne gerek var, tercih etmem diyelim. Şöyle "görüşürüüüz" diyip el sallamayı tercih ederim herkese."Ya öyle şey mi olur Mg yaa" demiştim, o da biraz çabalayıp inatçılığıma boyun eğmişti.

Şimdi anlıyorum aslında ne kastettiğini. O da önüne geleni öpüp, önüne gelene sarılmıyordu tabi ki hepsi yakın arkadaşlarıydı ama yabanileşmişim o arada herhalde ki anlayamamışım. Şimdi anlıyorum. Hani insan acıkır da açlığını hisseder ya, aynı onun gibi, resmen sarılmaya ihtiyacım var, bunu böyle kalbimde hissediyorum. Göğsümün ortasında sanki yardıma muhtaç bişey varmış gibi. Sarılmak, ya da ne bileyim bir takım sevgi belirtileri ona iyi gelecekmiş gibi. Çok da saçmalamıyorum sanırım ya, fiziksel temasın bir çok konudaki etkilerini gözardı etmemek lazım. Her neyse. "Gerçekten" sarılmaya ihtiyacım var, hani yoksa free hug tadında gezen birisi de bulunabilir ama, benim böyle beni seven birisinin sarılmasına ihtiyacım var, lostehanu da sevgisini pek öyle göstermez, kaldım mı böyle ben dımdızlak.

bi de: Koalalara düşkünlüğümü çözdüm sanırım. Şimdi ben hep koalaları ağaçlara sarılırlar gibi düşünürüm, öyle düşünmesi hoşuma gidiyo. Çok eskiden beri de böyle bi koalam olsa ağaç yerine bana sarılsa öyle gezsek falan gibi son derece agucuk gugucuk bi fikrim vardı. Neyse özet olarak koalalara sempati besliyorum. Ama hiç koala görmedim, burdaki hayvanat bahçesinde de var kendisinden, gitmek istiyorum, lostehanu erteleyip duruyor. Şimdi düşündüm de belki koalaya olan özel sempatim bu sarılma saçmalığındandır hı?


Yorumlar

- dedi ki…
şimdi birincisi bu havada hayvanat bahçesinde donarız, evet bunu 3 aydır söylüyorum ama hava ısınmıyor, ısınmıyor, ne yapayım. ama hayvanat bahçesine gitmeden ayrılmicaz şu şehirden, söz :D
ikincisi orda koala olsa bile sarılabilceğinizi zannetmiyorum, hani kapalı alandadır falan, o yüzden en iyisi sen sarılmak isteyince bana sarıl. dün geceki gibi olursa, koridor bizi lezbiyen zannedebilir, hatta şimdi de zannediyo olabilirler ama who cares. hug me minnoş, whenever you want :)
5 Mayıs 2010 14:43
amie dedi ki…
sen bana sarıl be.
5 Mayıs 2010 14:44
- dedi ki…
ha bi de illa şefkat mi olması lazım ha? sorarım sana :D
5 Mayıs 2010 14:45
amie dedi ki…
bu noktada 2002 yapımı secretary filmini öneriyorum.
5 Mayıs 2010 14:46
Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Sol Baştan Say

Artık kendime yılda bir bloga uğradığımda önce yazılanları okumayı yasaklamam lazım! Yine dokundu yazdıklarım kendime tabi ki. Bir de bi anda bir yıl önceki snapshot'a dönmek ne garip oluyor. Ne aynı kalmış, ne değişmiş görmek insanı çok şaşırtıyor. Ne önemliymiş, ne değilmiş. Ve zaman yine ne çabuk geçmiş. Visa slavery dedim durdum ama kalıcı oturum almama 1-2 ay kaldı, süreç başladı hatta, bir randevuya gidip alması kaldı diyebilirim. İş değiştirmeyi düşünmüyordum aslında ama ona rağmen içimde bir rahatlık hissi yok desem yalan olur. Köleliğimiz bitecek mi? Çok yakında! Bu işler çok enteresan aslında, sabbatical denen bir kafa izni var burada, nam-ı diğer ücretsiz izin. Geçen sene ortaları bu zamanlar için kalıcı oturum alınca sabbatical alırım, dolaşırım, tatile giderim, yapmak istediğim diğer şeylere vakit ayırırım falan gibi kabaca bir düşüncem vardı. Sonra iş yerinde önüme bir havuç tutturdular, koşmaya başladık yine. Ücretsiz izin düşüncesi şimdilik rafa kalktı gibi ama...
Devamı

Domates Biber Patlıcan

Yine her zamanki gibi blog'a uğradım ve önceki yazıları okumadan, göz yaşı dökmeden geçemedim. Sonra acaba hep üzgün yazılar mı yazacağım diye düşündüm. Aslında niyetim bu değil ama dijital de olsa elime kağıt kalem alınca melankoliye boğulmadan, içime dönmeden duramıyorum sanırım. Çok bunaldığımı hissediyorum bu aralar. Kontrolü elimde olmayan bir şeyler oluyormuş ve ben sürekli sürükleniyormuşum gibi hissediyorum. Visa slavery diyorlar ya hani, buna taktım kafayı. Sanki vize köleliğim bittiği gün her şey mükemmel olacakmış gibi. Biliyorum olmayacak ama seçememek, zorunda hissetmek beni biraz yordu sanırım. Gün sayıyor gibi hissediyorum kendimi günlere odaklanmadan. Günler böyle zor geçerken öte yandan bir bakıyorum 4 sene geçmiş. Şaka maka kalkıp gelişimden bu yana 4 koca sene geçmiş ve düşünüyorum da ne çok şey değişti. Değişmeye de devam ediyor. Dursun istiyorum her şey olduğu gibi kalsın, olmuyor. Bazen kafamdan geçenleri etrafıma söylemeyi bırak kendime bile itiraf edemiy...
Devamı

özgüven ve başkasının yerine utanmak

Bir insanın özgüveninin olmaması ne kadar kötüyse, "yersiz özgüven"i olması da inanın bana o kadar kötü. Kimseyi küçümsemek istemem ama hani "başkasının yerine utanmak" diye bir şey var ya, o çok fena bi his ya. Bu aralar da çok sık olmaya başladı bana. Televizyona çıkan abuk subuk insanlar zaten bende bu davranış biçiminin oluşmasının temel sebebi de, geçenlerde bir blog'a denk geldim, bir hatun arkadaşımız. Sonra baktım işte dünya küçük, yüksek lisanstan aşinayım kendisine ve hatun sınıftaki o sabah 8:40 dersine akşam partiye gidiyormuşçasına gelen o acayip kız. Her neyse, günlük kıyafet tarzım tadında bir yazı yayınlamış. Moda bloglarını çok seviyormuş ve bir yerlerden başlamak istiyormuş. Link veresim var durumun ne kadar vahim olduğunu görün diye ama çok iyi bir insan olduğum için veremiyorum. Şimdi modanın ne olduğunu tanımlamak lazım ama, bana sorarsanız colins'ten bir düz kot üstüne defacto'dan düz siyah bir hırka giyip, üşenmeyip fotoğrafın...
Devamı