öküz.

Etrafımız öküzlerle dolu. Benim dışımda kalan insanların da etrafı öküzlerle dolu olduğuna göre, bende de var aslında biraz öküzlük. Hangimizde yok ki biraz öküzlük?

Ama bazıları var onların yaradılışında var öküzlük. Hani üstüne istediğini giysin, saçını istediği gibi yapsın, isterse mis gibi koksun (bkz. mis gibi kokmak) fayda etmiyor, adam öküz işte. Bu güvenpark dallamalarından falan bahsetmiyorum. Onlar zaten hayatımızda yer etmiş varlıklar. Benim anlatmaya çalıştığım, daha çok gizli öküzlerle ilgili. Hani, "ulan adam buralara kadar gelmiş, yapmaz herhalde öyle şey" dediğin anda seni hayal kırıklığına uğratan, ya da dış görünüşüne bakıp bir şey sanmak üzereyken içinden küfrettiren tipler. Adam adam diyip duruyorum ama lafın gelişi o. Bolca kadın da var, kadın öküz. Onlara kısaca ayı kadın fevzi de diyebiliriz aslında.

Sinir oluyorum size öküzler. Azıcık insan olun lan. Azıcık düşünceli olun. Bu kadar zor olmamalı ya geçerken yol vermek, metroda tutunurken ya da boş yere doğru ilerlerken bi sağına soluna bakınmak, yolda yürürken eline koluna özen göstermek, kapıda rastlaştığın eli dolu birine tanımasan da kapıyı tutuvermek. Bu kadar zor olmamalı gerçekten. Gözünün içine baka baka sırada önüne geçenler var ya hele, şöyle bir temiz dövesim geliyor onları da, ne yalan söyleyeyim.

Yazdıklarımı okuyunca bir an şöyle bir izlenim bırakabileceğimi düşündüm. Klip yazımdakine benzer, sokaktakiler kolkola vermiş dansediyor, herkes birbirine gülümsüyor merhaba iyi akşamlar diyor, acayip mutluyuz böyle bir huşu içinde, hayat sevince güzel, sevince tatlı günler, bir kuşu kelebeği, bir taşı sevin yeter(ve sağa sola kayan iki kişi arasından zıplayarak çıkan ayşecik.) ! Yok, böyle bir tablo değil çizmeye çalıştığım. Sadece biraz insaniyet istiyorum, biraz hoşgörü istiyorum, bugün elimde bardakla dışarı çıkarken kapıyı yüzüme bırakan çocuk, sana diyorum bunları, ve alışveriş merkezindeki güvenlikten geçerken küçük dağları ben yarattım edasıyla tıkkıdı tıkkıdı gelip beni bir hışımla kenara iterek önüme geçen kadın, sana da diyorum.

Öküzsünüz.

Yorumlar

- dedi ki…
ahaha bugün hepsine şahit olsam, haklı olsan da hala centilmen insanlar var hayatta, en azından bugün ben de onlardan birine rastladım :)
19 Ekim 2009 20:36
amie dedi ki…
yazışlarda olanlar saylanmaz.
:))
19 Ekim 2009 20:38
- dedi ki…
yaza yaza kış geldi be den.
19 Ekim 2009 20:46
amie dedi ki…
harekete geçmek lazım, aaa ne laf bi yere mi gitti yoksa
19 Ekim 2009 20:56
Mary Jane dedi ki…
Itır yaa :D

bak bak bi de şeyler var
sağ şeritte seni kıstıranlar, sonra sanki bok varmış gibi kafasını çevirip öylece bakakalan, ford focuslu gayet normal görünümlü öküz amcalar.
ben de bunları ezmek istiyorum.
20 Ekim 2009 09:43
Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Sol Baştan Say

Artık kendime yılda bir bloga uğradığımda önce yazılanları okumayı yasaklamam lazım! Yine dokundu yazdıklarım kendime tabi ki. Bir de bi anda bir yıl önceki snapshot'a dönmek ne garip oluyor. Ne aynı kalmış, ne değişmiş görmek insanı çok şaşırtıyor. Ne önemliymiş, ne değilmiş. Ve zaman yine ne çabuk geçmiş. Visa slavery dedim durdum ama kalıcı oturum almama 1-2 ay kaldı, süreç başladı hatta, bir randevuya gidip alması kaldı diyebilirim. İş değiştirmeyi düşünmüyordum aslında ama ona rağmen içimde bir rahatlık hissi yok desem yalan olur. Köleliğimiz bitecek mi? Çok yakında! Bu işler çok enteresan aslında, sabbatical denen bir kafa izni var burada, nam-ı diğer ücretsiz izin. Geçen sene ortaları bu zamanlar için kalıcı oturum alınca sabbatical alırım, dolaşırım, tatile giderim, yapmak istediğim diğer şeylere vakit ayırırım falan gibi kabaca bir düşüncem vardı. Sonra iş yerinde önüme bir havuç tutturdular, koşmaya başladık yine. Ücretsiz izin düşüncesi şimdilik rafa kalktı gibi ama...
Devamı

Domates Biber Patlıcan

Yine her zamanki gibi blog'a uğradım ve önceki yazıları okumadan, göz yaşı dökmeden geçemedim. Sonra acaba hep üzgün yazılar mı yazacağım diye düşündüm. Aslında niyetim bu değil ama dijital de olsa elime kağıt kalem alınca melankoliye boğulmadan, içime dönmeden duramıyorum sanırım. Çok bunaldığımı hissediyorum bu aralar. Kontrolü elimde olmayan bir şeyler oluyormuş ve ben sürekli sürükleniyormuşum gibi hissediyorum. Visa slavery diyorlar ya hani, buna taktım kafayı. Sanki vize köleliğim bittiği gün her şey mükemmel olacakmış gibi. Biliyorum olmayacak ama seçememek, zorunda hissetmek beni biraz yordu sanırım. Gün sayıyor gibi hissediyorum kendimi günlere odaklanmadan. Günler böyle zor geçerken öte yandan bir bakıyorum 4 sene geçmiş. Şaka maka kalkıp gelişimden bu yana 4 koca sene geçmiş ve düşünüyorum da ne çok şey değişti. Değişmeye de devam ediyor. Dursun istiyorum her şey olduğu gibi kalsın, olmuyor. Bazen kafamdan geçenleri etrafıma söylemeyi bırak kendime bile itiraf edemiy...
Devamı

özgüven ve başkasının yerine utanmak

Bir insanın özgüveninin olmaması ne kadar kötüyse, "yersiz özgüven"i olması da inanın bana o kadar kötü. Kimseyi küçümsemek istemem ama hani "başkasının yerine utanmak" diye bir şey var ya, o çok fena bi his ya. Bu aralar da çok sık olmaya başladı bana. Televizyona çıkan abuk subuk insanlar zaten bende bu davranış biçiminin oluşmasının temel sebebi de, geçenlerde bir blog'a denk geldim, bir hatun arkadaşımız. Sonra baktım işte dünya küçük, yüksek lisanstan aşinayım kendisine ve hatun sınıftaki o sabah 8:40 dersine akşam partiye gidiyormuşçasına gelen o acayip kız. Her neyse, günlük kıyafet tarzım tadında bir yazı yayınlamış. Moda bloglarını çok seviyormuş ve bir yerlerden başlamak istiyormuş. Link veresim var durumun ne kadar vahim olduğunu görün diye ama çok iyi bir insan olduğum için veremiyorum. Şimdi modanın ne olduğunu tanımlamak lazım ama, bana sorarsanız colins'ten bir düz kot üstüne defacto'dan düz siyah bir hırka giyip, üşenmeyip fotoğrafın...
Devamı