bir nikah.

Evet, kızımızı evlendirdik efendim, geçenlerde bahsetmiştim. Kına gecesinde çalan şarkılardan bahsetmek isterim aslında, kendileri "atım arap ben arap" tan tutun, "stir me up" a kadar geniş ve gerzek bir yelpazedelerdi. Sonuç olarak fonda bir müzik ve sahnede dansedenler var mıydı? Evet.

Teyzelere gelince.. Kına gecesi olur da enteresan teyzeler olmaz mı hiç ? Kategorilere bölmek gerekirse;
1 - Bizi genç bulup sürekli ortaya hadi dansedin diye iteleyen teyzeler,
2- Ay sıra size geldi kikiki diye gülen teyzeler,
3- Çığrından çıkıp dans etmeye baş koymuş, tüm enerjisiyle tepinen, ve asla sahneden inmeyen teyzeler,
4- Son zamanların modasına uyup kolbastıyı hakkıyla oynamaya çalışan teyzeler (ki bence bu herkesin görmesi gereken bir manzara idi),
5- Bizi farklı bulup tip tip bakan teyzeler,
6- Bir de tanımadığı halde her göz göze gelişte sempatik sempatik gülümseyen teyzeler.

Nikah deseniz, ayrı bir olaydı gerçekten, gelinle damadın geldiği, ve nikahın kıyıldığı sahnelerde arka fonda Lux Aeterna çaldı desem? Müzikten olacak nikahı da bir film izler edasıyla izlemişim herhalde ki "sahnelerde" yazmışım az önce. O derece enteresandı. Tüylerim bir diken diken oldu. Atv ana haber izliyor gibi hissettim bir ara kendimi. Bir ara da böyle bir felaketin ortasında kalmış da son şarkımı dinliyormuş gibi. Anlayacağınız kına olsun nikah olsun şarkı seçimlerinde bir takım problemler vardı, fakat daha problematik olanı benim 'oğuz yılmazımsı' şarkılarda döne döne şıkıdım şıkıdım dansetmiş olmam olabilir. (Her ortama uyum sağlarım modu.)

Nikahın sonunda çok azimli bir amcam vardı, salonu baştan başa katederek gelinle damada ulaştı, ve elindeki 1-2 yaşındaki çocuğu gelinin kucağına veriverdi. Neye uğradığını şaşıran gelin kucağında çocukla patlayan flaşlara gülümsedi, bozuntuya vermedi, elindeki çocuğu devredecek birilerini aradı gözleri.

İşte o an ben o amcayı yakasından tutup, "Niye yaptın bunu?" diye sormak istedim.
Verecek cevabı var mıydı acaba.

bi de : Mary Jane benim playlist im kesinlikle sana bakar!

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Sol Baştan Say

Artık kendime yılda bir bloga uğradığımda önce yazılanları okumayı yasaklamam lazım! Yine dokundu yazdıklarım kendime tabi ki. Bir de bi anda bir yıl önceki snapshot'a dönmek ne garip oluyor. Ne aynı kalmış, ne değişmiş görmek insanı çok şaşırtıyor. Ne önemliymiş, ne değilmiş. Ve zaman yine ne çabuk geçmiş. Visa slavery dedim durdum ama kalıcı oturum almama 1-2 ay kaldı, süreç başladı hatta, bir randevuya gidip alması kaldı diyebilirim. İş değiştirmeyi düşünmüyordum aslında ama ona rağmen içimde bir rahatlık hissi yok desem yalan olur. Köleliğimiz bitecek mi? Çok yakında! Bu işler çok enteresan aslında, sabbatical denen bir kafa izni var burada, nam-ı diğer ücretsiz izin. Geçen sene ortaları bu zamanlar için kalıcı oturum alınca sabbatical alırım, dolaşırım, tatile giderim, yapmak istediğim diğer şeylere vakit ayırırım falan gibi kabaca bir düşüncem vardı. Sonra iş yerinde önüme bir havuç tutturdular, koşmaya başladık yine. Ücretsiz izin düşüncesi şimdilik rafa kalktı gibi ama...
Devamı

Domates Biber Patlıcan

Yine her zamanki gibi blog'a uğradım ve önceki yazıları okumadan, göz yaşı dökmeden geçemedim. Sonra acaba hep üzgün yazılar mı yazacağım diye düşündüm. Aslında niyetim bu değil ama dijital de olsa elime kağıt kalem alınca melankoliye boğulmadan, içime dönmeden duramıyorum sanırım. Çok bunaldığımı hissediyorum bu aralar. Kontrolü elimde olmayan bir şeyler oluyormuş ve ben sürekli sürükleniyormuşum gibi hissediyorum. Visa slavery diyorlar ya hani, buna taktım kafayı. Sanki vize köleliğim bittiği gün her şey mükemmel olacakmış gibi. Biliyorum olmayacak ama seçememek, zorunda hissetmek beni biraz yordu sanırım. Gün sayıyor gibi hissediyorum kendimi günlere odaklanmadan. Günler böyle zor geçerken öte yandan bir bakıyorum 4 sene geçmiş. Şaka maka kalkıp gelişimden bu yana 4 koca sene geçmiş ve düşünüyorum da ne çok şey değişti. Değişmeye de devam ediyor. Dursun istiyorum her şey olduğu gibi kalsın, olmuyor. Bazen kafamdan geçenleri etrafıma söylemeyi bırak kendime bile itiraf edemiy...
Devamı

özgüven ve başkasının yerine utanmak

Bir insanın özgüveninin olmaması ne kadar kötüyse, "yersiz özgüven"i olması da inanın bana o kadar kötü. Kimseyi küçümsemek istemem ama hani "başkasının yerine utanmak" diye bir şey var ya, o çok fena bi his ya. Bu aralar da çok sık olmaya başladı bana. Televizyona çıkan abuk subuk insanlar zaten bende bu davranış biçiminin oluşmasının temel sebebi de, geçenlerde bir blog'a denk geldim, bir hatun arkadaşımız. Sonra baktım işte dünya küçük, yüksek lisanstan aşinayım kendisine ve hatun sınıftaki o sabah 8:40 dersine akşam partiye gidiyormuşçasına gelen o acayip kız. Her neyse, günlük kıyafet tarzım tadında bir yazı yayınlamış. Moda bloglarını çok seviyormuş ve bir yerlerden başlamak istiyormuş. Link veresim var durumun ne kadar vahim olduğunu görün diye ama çok iyi bir insan olduğum için veremiyorum. Şimdi modanın ne olduğunu tanımlamak lazım ama, bana sorarsanız colins'ten bir düz kot üstüne defacto'dan düz siyah bir hırka giyip, üşenmeyip fotoğrafın...
Devamı