Beyazıt

Bu ülkede kendisini komedyen olarak kanıtlamış insanlar var. Bunların içinde en çok tanınanlardan biri de Beyaz. Televizyon programcısı olarak da nitelendirilebilir gerçi, işi aslında televizyon show u yapmak olduğu için, ama sonuçta 'Beyaz ne?' desek komedyen der insanlar. Zaten programının konsepti de bu yönde, güldürmek üzerine.

Eskiden skeçleri vardı, enteresan tiplemeleri vardı programda 'değişik' diye nitelendirilebilecek olan. Bir süredir gördüğümse ucuz numaralarla güldürmeye çalıştığı Beyaz'ın. Helyum furyası başlatmıştı bir, program sonunda helyum çektirip sesi ince çıkan ünlülere gülüyorduk ülkecek. Az önce denk geldim, yarışma programlarında olur ya kulağına farklı bir müzik verirler, sana da farklı bir şarkı söyletmeye çalışırlar, ondan vardı Beyaz'ın programında. Başka bir amacı vardıysa ben kaçırmışım, ama bu başka amaç (vardıysa bile) televizyonda amaçsızca ve kulak tırmalarcasına dakikalarca bağıran bir Uzak Doğulu'nun varlığını yok edemezdi. Bu ucuz numaraların Mehmet Ali Erbilvari işlerden ne farkı var ki. 2-3 gün önce denk geldik onun kepazeliklerine de. Beyaz ile Mehmet Ali Erbil'i kıyaslamak istemem aslında ama, gözüme çarpanlar bunlar son zamanlarda. Daha da fenası, internet videoları. Beyaz bunlardan ekmek yer oldu, aslında alay ettiği insanları, hatta belki de bir misyon yüklenip de yermesi gereken insanları güler yüz ile kullanarak kendine facebook'ta youtube'da iş yaptırmış oldu. Bir diğeri, kendisine ezberletilen her şeyi papağan gibi "Allahım .... amin" kalıplarıyla tekrarlayan küçücük bir çocuğu sırf videosu olduğu için internette, gecenin bu saatinde programa çıkardı ve 15 saniye kucağına alıp amin dedirtti. Ne gerek var ki bunlara?

Üretemiyor mu, anlayamadım.

Yorumlar

sedaaağ dedi ki…
saçma olmuş bence de salak komikliği olan bu adam belki de ürettiklerini tüketmekle yetiniyodur olabilir mi ki?
24 Ekim 2009 23:03
Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Sol Baştan Say

Artık kendime yılda bir bloga uğradığımda önce yazılanları okumayı yasaklamam lazım! Yine dokundu yazdıklarım kendime tabi ki. Bir de bi anda bir yıl önceki snapshot'a dönmek ne garip oluyor. Ne aynı kalmış, ne değişmiş görmek insanı çok şaşırtıyor. Ne önemliymiş, ne değilmiş. Ve zaman yine ne çabuk geçmiş. Visa slavery dedim durdum ama kalıcı oturum almama 1-2 ay kaldı, süreç başladı hatta, bir randevuya gidip alması kaldı diyebilirim. İş değiştirmeyi düşünmüyordum aslında ama ona rağmen içimde bir rahatlık hissi yok desem yalan olur. Köleliğimiz bitecek mi? Çok yakında! Bu işler çok enteresan aslında, sabbatical denen bir kafa izni var burada, nam-ı diğer ücretsiz izin. Geçen sene ortaları bu zamanlar için kalıcı oturum alınca sabbatical alırım, dolaşırım, tatile giderim, yapmak istediğim diğer şeylere vakit ayırırım falan gibi kabaca bir düşüncem vardı. Sonra iş yerinde önüme bir havuç tutturdular, koşmaya başladık yine. Ücretsiz izin düşüncesi şimdilik rafa kalktı gibi ama...
Devamı

Domates Biber Patlıcan

Yine her zamanki gibi blog'a uğradım ve önceki yazıları okumadan, göz yaşı dökmeden geçemedim. Sonra acaba hep üzgün yazılar mı yazacağım diye düşündüm. Aslında niyetim bu değil ama dijital de olsa elime kağıt kalem alınca melankoliye boğulmadan, içime dönmeden duramıyorum sanırım. Çok bunaldığımı hissediyorum bu aralar. Kontrolü elimde olmayan bir şeyler oluyormuş ve ben sürekli sürükleniyormuşum gibi hissediyorum. Visa slavery diyorlar ya hani, buna taktım kafayı. Sanki vize köleliğim bittiği gün her şey mükemmel olacakmış gibi. Biliyorum olmayacak ama seçememek, zorunda hissetmek beni biraz yordu sanırım. Gün sayıyor gibi hissediyorum kendimi günlere odaklanmadan. Günler böyle zor geçerken öte yandan bir bakıyorum 4 sene geçmiş. Şaka maka kalkıp gelişimden bu yana 4 koca sene geçmiş ve düşünüyorum da ne çok şey değişti. Değişmeye de devam ediyor. Dursun istiyorum her şey olduğu gibi kalsın, olmuyor. Bazen kafamdan geçenleri etrafıma söylemeyi bırak kendime bile itiraf edemiy...
Devamı

özgüven ve başkasının yerine utanmak

Bir insanın özgüveninin olmaması ne kadar kötüyse, "yersiz özgüven"i olması da inanın bana o kadar kötü. Kimseyi küçümsemek istemem ama hani "başkasının yerine utanmak" diye bir şey var ya, o çok fena bi his ya. Bu aralar da çok sık olmaya başladı bana. Televizyona çıkan abuk subuk insanlar zaten bende bu davranış biçiminin oluşmasının temel sebebi de, geçenlerde bir blog'a denk geldim, bir hatun arkadaşımız. Sonra baktım işte dünya küçük, yüksek lisanstan aşinayım kendisine ve hatun sınıftaki o sabah 8:40 dersine akşam partiye gidiyormuşçasına gelen o acayip kız. Her neyse, günlük kıyafet tarzım tadında bir yazı yayınlamış. Moda bloglarını çok seviyormuş ve bir yerlerden başlamak istiyormuş. Link veresim var durumun ne kadar vahim olduğunu görün diye ama çok iyi bir insan olduğum için veremiyorum. Şimdi modanın ne olduğunu tanımlamak lazım ama, bana sorarsanız colins'ten bir düz kot üstüne defacto'dan düz siyah bir hırka giyip, üşenmeyip fotoğrafın...
Devamı