bekle.

Bence bekler zaman. Sen beklersen zaman da seninle bekler. Beklemek zorunda. Koşturmuyor ya zaten, daha ağır geçiyor sen beklerken, beklemeye senden daha hevesli aslında.

Şarkıların ne dediği umrumda değil, kalkıp geçmeyedebilir karşısına insanın. Gönlünü açmayadabilir yeni kişi sana. Gidenler dönüp geri gelmeyedebilir. Ve zaman bekleyebilir.

İnsanların inandıkları, genelledikleri şeyleri başlarına gelen olaylardan çıkarmaları çok acı. Oysa ben sevmem genellemeleri. Ve inandığım bir şeye de, "Çünkü senin başına '....' geldi, o yüzden böyle diyebiliyorsun, oysa ben?" demelerini. Suçlayamam ama, insanlar başlarına gelenlerden çizerler yollarını, ve sabitlerler bazen fikirlerini. Biliyorum.

Genelleme tesadüfleri. Üstüste gelen olayları birleştirip çıkarma anlamlar, üzme işte kendini. Gördüm bekleyenleri. Çokça bekleyenleri. Umudunu yitirmek üzere olanları, artık umut beslemeyenleri. Umut etmek için bir referansı olmayanları bile, sen de gördün biliyorum. Sonra onların mutluluğunu da gördüm. Şaşırmadım mı, biraz şaşırdım, olumsuza odaklı yaşadığımız için, güzelliklerin nihayet bulunması şaşırttı tabii, ama daha çok sevindirdi. Tüm bu zaman beklemez benzeri sözleri öldürdüğü için.

Kuralı yok bu işlerin malesef. Bir, iki, üç, dört diye yazabilmeyi dilerdim. Kolay olurdu o zaman, üzülmezdi kimse belki. Zamanı, yeri, mekanı da belli değil. Mucize gibi biraz. Hem var, hem de yok gibi.

Çok uğraşınca kaçıyor bazen onu biliyorum.

"It only comes when it doesn't matter. It only comes without effort."
Wristcutters

Yorumlar

Mary Jane dedi ki…
anlıyorum :)
10 Ekim 2009 13:06
Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Sol Baştan Say

Artık kendime yılda bir bloga uğradığımda önce yazılanları okumayı yasaklamam lazım! Yine dokundu yazdıklarım kendime tabi ki. Bir de bi anda bir yıl önceki snapshot'a dönmek ne garip oluyor. Ne aynı kalmış, ne değişmiş görmek insanı çok şaşırtıyor. Ne önemliymiş, ne değilmiş. Ve zaman yine ne çabuk geçmiş. Visa slavery dedim durdum ama kalıcı oturum almama 1-2 ay kaldı, süreç başladı hatta, bir randevuya gidip alması kaldı diyebilirim. İş değiştirmeyi düşünmüyordum aslında ama ona rağmen içimde bir rahatlık hissi yok desem yalan olur. Köleliğimiz bitecek mi? Çok yakında! Bu işler çok enteresan aslında, sabbatical denen bir kafa izni var burada, nam-ı diğer ücretsiz izin. Geçen sene ortaları bu zamanlar için kalıcı oturum alınca sabbatical alırım, dolaşırım, tatile giderim, yapmak istediğim diğer şeylere vakit ayırırım falan gibi kabaca bir düşüncem vardı. Sonra iş yerinde önüme bir havuç tutturdular, koşmaya başladık yine. Ücretsiz izin düşüncesi şimdilik rafa kalktı gibi ama...
Devamı

Domates Biber Patlıcan

Yine her zamanki gibi blog'a uğradım ve önceki yazıları okumadan, göz yaşı dökmeden geçemedim. Sonra acaba hep üzgün yazılar mı yazacağım diye düşündüm. Aslında niyetim bu değil ama dijital de olsa elime kağıt kalem alınca melankoliye boğulmadan, içime dönmeden duramıyorum sanırım. Çok bunaldığımı hissediyorum bu aralar. Kontrolü elimde olmayan bir şeyler oluyormuş ve ben sürekli sürükleniyormuşum gibi hissediyorum. Visa slavery diyorlar ya hani, buna taktım kafayı. Sanki vize köleliğim bittiği gün her şey mükemmel olacakmış gibi. Biliyorum olmayacak ama seçememek, zorunda hissetmek beni biraz yordu sanırım. Gün sayıyor gibi hissediyorum kendimi günlere odaklanmadan. Günler böyle zor geçerken öte yandan bir bakıyorum 4 sene geçmiş. Şaka maka kalkıp gelişimden bu yana 4 koca sene geçmiş ve düşünüyorum da ne çok şey değişti. Değişmeye de devam ediyor. Dursun istiyorum her şey olduğu gibi kalsın, olmuyor. Bazen kafamdan geçenleri etrafıma söylemeyi bırak kendime bile itiraf edemiy...
Devamı

özgüven ve başkasının yerine utanmak

Bir insanın özgüveninin olmaması ne kadar kötüyse, "yersiz özgüven"i olması da inanın bana o kadar kötü. Kimseyi küçümsemek istemem ama hani "başkasının yerine utanmak" diye bir şey var ya, o çok fena bi his ya. Bu aralar da çok sık olmaya başladı bana. Televizyona çıkan abuk subuk insanlar zaten bende bu davranış biçiminin oluşmasının temel sebebi de, geçenlerde bir blog'a denk geldim, bir hatun arkadaşımız. Sonra baktım işte dünya küçük, yüksek lisanstan aşinayım kendisine ve hatun sınıftaki o sabah 8:40 dersine akşam partiye gidiyormuşçasına gelen o acayip kız. Her neyse, günlük kıyafet tarzım tadında bir yazı yayınlamış. Moda bloglarını çok seviyormuş ve bir yerlerden başlamak istiyormuş. Link veresim var durumun ne kadar vahim olduğunu görün diye ama çok iyi bir insan olduğum için veremiyorum. Şimdi modanın ne olduğunu tanımlamak lazım ama, bana sorarsanız colins'ten bir düz kot üstüne defacto'dan düz siyah bir hırka giyip, üşenmeyip fotoğrafın...
Devamı