balkabağı.

Doğumgünüm de bitti 2-3 saat önce. Beklememiştim aslında gelmesini. Ama insan bi bok var sanıyor doğumgünü gelince. Yok aslında. Öylesine bir gün işte. Belki hatırlandığın. Hatırlanınca bazen içten, bazen gereklilikten ağzını kulaklarına kadar gerdiğin bir gün. Kızdım ben bu güne, çünkü kocaman oldum. Onun yüzünden. Ne zaman oldum, nasıl oldum, ya da olabildim mi? Ne ara geçti bu kadar zaman. Ya da, yaş telaşı şimdiden başladı mı?

Sevgili hatırlayanlarım, üzerinize alınmayınız. İyi ki vardınız yanımda sizler hatta. İki yumuşak yastık ve sevdiğim insanların varlığı (klişe mlişe, sonuçta gerçek) yeterliydi mutlu bir doğumgünü geçirebilmek için. Daha fazlasına sahiptim, ne mutlu bana! Fekat isyanım geçen yıllara. Marmaris tatili gibi, ne oldu gençler yorulduk mu şimdiden? Bana sorsan hala 17-18 falanım gibi. Hani o kadar küçükmüşüm, o yaşlardaymışım falan gibi. Ehliyet heyecanları, üniversiteye kayıtlar yeniymiş gibi. Değil halbuki. 92'lilere üniversite yolu görünmüş. Arkadaşlarım mezuniyet sonrası derdine, askerlik telaşına düşer olmuş. Annem şimdiki benden bir yaş büyükken evlenmişmiş. Vay anasını. Halen de genciz tabi de, ne zaman geçti bu kadar zaman, şaşırıyor insan.

Hem, çok sevgili doğumgünümün bir de tarihsel yıldönümü özelliği var ki, evlere şenlik (!). .

Saat 12'yi geçti işte bitti doğumgünü. Bal kabağı oldum. 2'lere doymuş, kocaman bi balkabağı.

bi de : 'mlişe' çok acayip bişey oldu evet.
bi de bi de: 'balkabağı'nın birleşik ve ayrı yazıldığında farklı anlama geldiğini biliyo muydunuz? Ben bilmiyodum öğrendim.

Yorumlar

cesetizleri dedi ki…
Doğum günün en kötü yanı saatin 12'yi vurması işte. Gece yarısından sonra cidden bal kabağına dönüşüyoruz :(

Kutlu olsun, mutlu ol senelerce. ;)
13 Eylül 2009 08:44
sfk dedi ki…
mutlu yıllaaarrr :)
13 Eylül 2009 20:42
Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Sol Baştan Say

Artık kendime yılda bir bloga uğradığımda önce yazılanları okumayı yasaklamam lazım! Yine dokundu yazdıklarım kendime tabi ki. Bir de bi anda bir yıl önceki snapshot'a dönmek ne garip oluyor. Ne aynı kalmış, ne değişmiş görmek insanı çok şaşırtıyor. Ne önemliymiş, ne değilmiş. Ve zaman yine ne çabuk geçmiş. Visa slavery dedim durdum ama kalıcı oturum almama 1-2 ay kaldı, süreç başladı hatta, bir randevuya gidip alması kaldı diyebilirim. İş değiştirmeyi düşünmüyordum aslında ama ona rağmen içimde bir rahatlık hissi yok desem yalan olur. Köleliğimiz bitecek mi? Çok yakında! Bu işler çok enteresan aslında, sabbatical denen bir kafa izni var burada, nam-ı diğer ücretsiz izin. Geçen sene ortaları bu zamanlar için kalıcı oturum alınca sabbatical alırım, dolaşırım, tatile giderim, yapmak istediğim diğer şeylere vakit ayırırım falan gibi kabaca bir düşüncem vardı. Sonra iş yerinde önüme bir havuç tutturdular, koşmaya başladık yine. Ücretsiz izin düşüncesi şimdilik rafa kalktı gibi ama...
Devamı

Domates Biber Patlıcan

Yine her zamanki gibi blog'a uğradım ve önceki yazıları okumadan, göz yaşı dökmeden geçemedim. Sonra acaba hep üzgün yazılar mı yazacağım diye düşündüm. Aslında niyetim bu değil ama dijital de olsa elime kağıt kalem alınca melankoliye boğulmadan, içime dönmeden duramıyorum sanırım. Çok bunaldığımı hissediyorum bu aralar. Kontrolü elimde olmayan bir şeyler oluyormuş ve ben sürekli sürükleniyormuşum gibi hissediyorum. Visa slavery diyorlar ya hani, buna taktım kafayı. Sanki vize köleliğim bittiği gün her şey mükemmel olacakmış gibi. Biliyorum olmayacak ama seçememek, zorunda hissetmek beni biraz yordu sanırım. Gün sayıyor gibi hissediyorum kendimi günlere odaklanmadan. Günler böyle zor geçerken öte yandan bir bakıyorum 4 sene geçmiş. Şaka maka kalkıp gelişimden bu yana 4 koca sene geçmiş ve düşünüyorum da ne çok şey değişti. Değişmeye de devam ediyor. Dursun istiyorum her şey olduğu gibi kalsın, olmuyor. Bazen kafamdan geçenleri etrafıma söylemeyi bırak kendime bile itiraf edemiy...
Devamı

özgüven ve başkasının yerine utanmak

Bir insanın özgüveninin olmaması ne kadar kötüyse, "yersiz özgüven"i olması da inanın bana o kadar kötü. Kimseyi küçümsemek istemem ama hani "başkasının yerine utanmak" diye bir şey var ya, o çok fena bi his ya. Bu aralar da çok sık olmaya başladı bana. Televizyona çıkan abuk subuk insanlar zaten bende bu davranış biçiminin oluşmasının temel sebebi de, geçenlerde bir blog'a denk geldim, bir hatun arkadaşımız. Sonra baktım işte dünya küçük, yüksek lisanstan aşinayım kendisine ve hatun sınıftaki o sabah 8:40 dersine akşam partiye gidiyormuşçasına gelen o acayip kız. Her neyse, günlük kıyafet tarzım tadında bir yazı yayınlamış. Moda bloglarını çok seviyormuş ve bir yerlerden başlamak istiyormuş. Link veresim var durumun ne kadar vahim olduğunu görün diye ama çok iyi bir insan olduğum için veremiyorum. Şimdi modanın ne olduğunu tanımlamak lazım ama, bana sorarsanız colins'ten bir düz kot üstüne defacto'dan düz siyah bir hırka giyip, üşenmeyip fotoğrafın...
Devamı