kesit

Odamda oturuyorum. Yatağımda, hani şu kırmızı kanepenin dibinde. Kucağımda bilgisayar. Shuffle ruh halime uysun istiyorum, ama shuffle, çık bu ruh halinden demek ister gibi her şarkı bitiminde 'next' e basmamı gerektiren şarkılar çıkarıyo karşıma. Solumda romadan alınmış, ellenmemiş bir şişe absolute, bir şişe tekila, mavi delikli kılıflarıyla duruyorlar. tam yanlarında babamın yaptığı konuşmadan sonra, ihtiyacım olmamış olacak ki, kutusuna kaldırılmış mataram. onların üst rafında bir şişe duvel. Ruh ikizim yollamış belçikadan, ne de güzel akıl etmiş. Açıp da içemiyorum ki. Neyse, onun da zamanı gelecek elbet. Yerde kablolar, yanlarında bir klasik gitar, bana yapamadıklarımı hatırlatmak ister gibi. Olmadı, her şeyin yarım kaldı. En güzel hikayen bile, daha bitmeden, kaçtın gittin. Bitirdin. Güzel sona varmadığında bitmiş olmuyorlar herhalde ki, yarım kaldılar diyorum. Halbuki Türk filmi değil bu, uzun kirpikleriyle bir türkan şoray değilim burada. yeşilin kırmızının uyum sağladığı bir odada, büyüyeduran biriyim sadece, gösterişsiz, sade.

izlemek üzere aldığım filmler, kitaplar, öylece duruyorlar, yarım kalmışlık kervanına onlar da katılmışlar. izlenmeyen, sadece uyurken yalnız hissettirmesin karanlık diye açılan televizyon bir sürü şişenin, eşyanın arkasında kalmış, umursanmıyor anlaşılan. daha niceleri nicelerinin arkasında kalıyor böyle. kimse farketmiyor, garip olan insanın farkedilmemekten dert yanarken, farketmiyor da olduğu gerçeğini unutması belki de. yavaş yavaş yürüyüp gelmen sanki çikolatanın eriyip de tat vermesi gibi. peki gidişini üzerime yapışıp kalmış bir kaç yüz gram kiloya benzetebilir miyiz? sanmıyorum, gittiğinde hafifleyeceğim çünkü.

shuffle, lütfen uyuver ruh halime, uğraştırma beni. kolaylık istiyorum bu yazı bitene kadar. yastığın sıcak yüzünden bıkıp soğuk yüzüne geçmek gibi bir ferahlık istiyorum şimdi. nerden geldiği mühim değil. ister senden gelsin, ister içimden. ya da ne var biliyor musun, sen git,. Evet evet, git sen en iyisi. kimseyi üzmeden sessizce çıkıp git. bir şey bırakmana gerek yok. öylece geldiğin gibi git. gelmemiş gibi hiç.

kalacaksan çok kal. her şeyinle kal. hayalin yetersiz kalıyor.
git en iyisi sen.


Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Sol Baştan Say

Artık kendime yılda bir bloga uğradığımda önce yazılanları okumayı yasaklamam lazım! Yine dokundu yazdıklarım kendime tabi ki. Bir de bi anda bir yıl önceki snapshot'a dönmek ne garip oluyor. Ne aynı kalmış, ne değişmiş görmek insanı çok şaşırtıyor. Ne önemliymiş, ne değilmiş. Ve zaman yine ne çabuk geçmiş. Visa slavery dedim durdum ama kalıcı oturum almama 1-2 ay kaldı, süreç başladı hatta, bir randevuya gidip alması kaldı diyebilirim. İş değiştirmeyi düşünmüyordum aslında ama ona rağmen içimde bir rahatlık hissi yok desem yalan olur. Köleliğimiz bitecek mi? Çok yakında! Bu işler çok enteresan aslında, sabbatical denen bir kafa izni var burada, nam-ı diğer ücretsiz izin. Geçen sene ortaları bu zamanlar için kalıcı oturum alınca sabbatical alırım, dolaşırım, tatile giderim, yapmak istediğim diğer şeylere vakit ayırırım falan gibi kabaca bir düşüncem vardı. Sonra iş yerinde önüme bir havuç tutturdular, koşmaya başladık yine. Ücretsiz izin düşüncesi şimdilik rafa kalktı gibi ama...
Devamı

Domates Biber Patlıcan

Yine her zamanki gibi blog'a uğradım ve önceki yazıları okumadan, göz yaşı dökmeden geçemedim. Sonra acaba hep üzgün yazılar mı yazacağım diye düşündüm. Aslında niyetim bu değil ama dijital de olsa elime kağıt kalem alınca melankoliye boğulmadan, içime dönmeden duramıyorum sanırım. Çok bunaldığımı hissediyorum bu aralar. Kontrolü elimde olmayan bir şeyler oluyormuş ve ben sürekli sürükleniyormuşum gibi hissediyorum. Visa slavery diyorlar ya hani, buna taktım kafayı. Sanki vize köleliğim bittiği gün her şey mükemmel olacakmış gibi. Biliyorum olmayacak ama seçememek, zorunda hissetmek beni biraz yordu sanırım. Gün sayıyor gibi hissediyorum kendimi günlere odaklanmadan. Günler böyle zor geçerken öte yandan bir bakıyorum 4 sene geçmiş. Şaka maka kalkıp gelişimden bu yana 4 koca sene geçmiş ve düşünüyorum da ne çok şey değişti. Değişmeye de devam ediyor. Dursun istiyorum her şey olduğu gibi kalsın, olmuyor. Bazen kafamdan geçenleri etrafıma söylemeyi bırak kendime bile itiraf edemiy...
Devamı

özgüven ve başkasının yerine utanmak

Bir insanın özgüveninin olmaması ne kadar kötüyse, "yersiz özgüven"i olması da inanın bana o kadar kötü. Kimseyi küçümsemek istemem ama hani "başkasının yerine utanmak" diye bir şey var ya, o çok fena bi his ya. Bu aralar da çok sık olmaya başladı bana. Televizyona çıkan abuk subuk insanlar zaten bende bu davranış biçiminin oluşmasının temel sebebi de, geçenlerde bir blog'a denk geldim, bir hatun arkadaşımız. Sonra baktım işte dünya küçük, yüksek lisanstan aşinayım kendisine ve hatun sınıftaki o sabah 8:40 dersine akşam partiye gidiyormuşçasına gelen o acayip kız. Her neyse, günlük kıyafet tarzım tadında bir yazı yayınlamış. Moda bloglarını çok seviyormuş ve bir yerlerden başlamak istiyormuş. Link veresim var durumun ne kadar vahim olduğunu görün diye ama çok iyi bir insan olduğum için veremiyorum. Şimdi modanın ne olduğunu tanımlamak lazım ama, bana sorarsanız colins'ten bir düz kot üstüne defacto'dan düz siyah bir hırka giyip, üşenmeyip fotoğrafın...
Devamı