We have a greed, with which we have agreed...

Pinhani çalarken bir huzur geliveriyor.. Aslında şarkılar hüzünlü, çok kederli, çok mutsuz, çoğu zaman umutsuz, ama bir huzur gelip oturuyor işte insanın içine. Bir kelime yakalayıp seni götürüp atıyor uzak bir yere. Sen oradan dönene kadar şarkı bitiyor belki de...

Gariplikler yazınca düzelmiyorlar, düşününce de düzelmiyorlar, gariplikler hep garip kalıyorlar. Gariplikler beni buluyorlar. Belki de gidip ortalarında duran benim. Tek bildiğim, gariplikler beni seviyorlar, çelişkiler, enteresan durumlar, adeta yeni fikirlere açık mıyım, açılabilir miyim diye beni sınıyorlar..

Öyle miyim peki? Daha ne kadar açık olabilirim ki, daha ne kadar yenileyebilirim kendimi ve genişletebilirim izin verdiğim şeyler listesini?

Peki ya uyum süreci ne olacak, herkes benim kadar çabuk değişmiyor ki...

Aş, geride bırak, bırak bunları yahu artık...

Ne komik, 1 hafta önce bu sözlere olmuyor, olmuyor, yapamam ki diyen bendim, özne iken nesne olmuşum, haberim yok.

Eddie Vedder - Society çalarken şimdi, Into the Wild filmi geliyor gözümün önüne, film boyunca çocuğa (aslında gerçek hayattan bir başkasına) hak vermeye çalışıp, kendime kızmışlığım, onu anlayıp kabullenmeye çalışışım, ama filmin sonunda çocuk ölürken bir şeylerin farkına vardığında "mutluluk paylaşıldığında güzeldir" sözü geçtiğinde neredeyse "evet! işte! biliyordum! biliyordum!" diye bağıracak oluşum, içimin rahatlayışı, ama kızışım, hem o gerçek hayattaki o'na hem kendime, hem filmdeki çocuğa, geliyor gözümün önüne..

Society, you're a crazy breed.
I hope you're not lonely, without me.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Sol Baştan Say

Artık kendime yılda bir bloga uğradığımda önce yazılanları okumayı yasaklamam lazım! Yine dokundu yazdıklarım kendime tabi ki. Bir de bi anda bir yıl önceki snapshot'a dönmek ne garip oluyor. Ne aynı kalmış, ne değişmiş görmek insanı çok şaşırtıyor. Ne önemliymiş, ne değilmiş. Ve zaman yine ne çabuk geçmiş. Visa slavery dedim durdum ama kalıcı oturum almama 1-2 ay kaldı, süreç başladı hatta, bir randevuya gidip alması kaldı diyebilirim. İş değiştirmeyi düşünmüyordum aslında ama ona rağmen içimde bir rahatlık hissi yok desem yalan olur. Köleliğimiz bitecek mi? Çok yakında! Bu işler çok enteresan aslında, sabbatical denen bir kafa izni var burada, nam-ı diğer ücretsiz izin. Geçen sene ortaları bu zamanlar için kalıcı oturum alınca sabbatical alırım, dolaşırım, tatile giderim, yapmak istediğim diğer şeylere vakit ayırırım falan gibi kabaca bir düşüncem vardı. Sonra iş yerinde önüme bir havuç tutturdular, koşmaya başladık yine. Ücretsiz izin düşüncesi şimdilik rafa kalktı gibi ama...
Devamı

Domates Biber Patlıcan

Yine her zamanki gibi blog'a uğradım ve önceki yazıları okumadan, göz yaşı dökmeden geçemedim. Sonra acaba hep üzgün yazılar mı yazacağım diye düşündüm. Aslında niyetim bu değil ama dijital de olsa elime kağıt kalem alınca melankoliye boğulmadan, içime dönmeden duramıyorum sanırım. Çok bunaldığımı hissediyorum bu aralar. Kontrolü elimde olmayan bir şeyler oluyormuş ve ben sürekli sürükleniyormuşum gibi hissediyorum. Visa slavery diyorlar ya hani, buna taktım kafayı. Sanki vize köleliğim bittiği gün her şey mükemmel olacakmış gibi. Biliyorum olmayacak ama seçememek, zorunda hissetmek beni biraz yordu sanırım. Gün sayıyor gibi hissediyorum kendimi günlere odaklanmadan. Günler böyle zor geçerken öte yandan bir bakıyorum 4 sene geçmiş. Şaka maka kalkıp gelişimden bu yana 4 koca sene geçmiş ve düşünüyorum da ne çok şey değişti. Değişmeye de devam ediyor. Dursun istiyorum her şey olduğu gibi kalsın, olmuyor. Bazen kafamdan geçenleri etrafıma söylemeyi bırak kendime bile itiraf edemiy...
Devamı

özgüven ve başkasının yerine utanmak

Bir insanın özgüveninin olmaması ne kadar kötüyse, "yersiz özgüven"i olması da inanın bana o kadar kötü. Kimseyi küçümsemek istemem ama hani "başkasının yerine utanmak" diye bir şey var ya, o çok fena bi his ya. Bu aralar da çok sık olmaya başladı bana. Televizyona çıkan abuk subuk insanlar zaten bende bu davranış biçiminin oluşmasının temel sebebi de, geçenlerde bir blog'a denk geldim, bir hatun arkadaşımız. Sonra baktım işte dünya küçük, yüksek lisanstan aşinayım kendisine ve hatun sınıftaki o sabah 8:40 dersine akşam partiye gidiyormuşçasına gelen o acayip kız. Her neyse, günlük kıyafet tarzım tadında bir yazı yayınlamış. Moda bloglarını çok seviyormuş ve bir yerlerden başlamak istiyormuş. Link veresim var durumun ne kadar vahim olduğunu görün diye ama çok iyi bir insan olduğum için veremiyorum. Şimdi modanın ne olduğunu tanımlamak lazım ama, bana sorarsanız colins'ten bir düz kot üstüne defacto'dan düz siyah bir hırka giyip, üşenmeyip fotoğrafın...
Devamı