Bin Muhteşem Güneş

Sevmeye korkuyorum bu adamın kitaplarını. İnsanlar popülerin çekiciliğine kapılmışım da gitmişim, ya da duygu sömürüsüne aldanmışım falan gibi düşünecek diye sanırım. Ne yalan söyleyeyim, ilk kitabını beğenip aldığım ikinci kitabını da pek beğendim ben. Pms etkisi de olabilir ama 200 sayfa birden okuduğum gece ağladım da üstelik.

Türk filmi gibi düşünün, değişik karşılaşmalar, nihai hesaplaşmalar, acılar, yalanlar, aile ilişkileri, yanlış anlamalar var kitaplarında, aşk var, ama bunların ardında bir de devir var, Afgan halkının yüzleştiği. Savaşın ortasında çok karılı adamlar, küçük yaşta evlendirilen kızlar, burkaların altından dünyaya bakan kadınların ezilmişliği var, şeriat var, yerlebir olan şehirler, canını kurtarmak için ülkesini terkedenler, stadyum infazları var. Erkeğe bile şort giydirmeyen bir zihniyet var. Üstelik, hoşuma gitmiyor ama, bir İngilizin, Amerikalının kitabını okur gibi olmuyor, çünkü Rumi'den Tebrizi'den bahsediyor hikayeye dokundurarak, Nasreddin Hoca'ya gönderme yapıyor, adetleri benziyor, falan filan. Benim yaşadığım ülke de müslüman, o yüzden bunlar, bu yüzden olması hoşuma gitmese de benzerlikleri yakalamayı, bir alıntı yapıldığında tanımayı pek seviyorum. Müslümanlığı kullanarak çok yere varıyor insanlar, bu kadar yakın hissetmeme rağmen onlar gibi yaşamadığımıza sevinirken, yaşama ihtimalimiz beni korkutuyor.

Seviyorum ben bu yazarı. Beğendim yine kitabını.

Yorumlar

bevren dedi ki…
4 gün oldu bu kitabı bitireli, ve yorumlarına katılıyorum. Ben en çok Taliban ile ilgili kısımlara takılmıştım. Afgan halkının onlara nasıl baktığını her kesimden kişiler ile göstermesi; yaşananların, benim gibi bu konulara uzak kişiler için, fark edilmesini sağlıyor. Konu olarak da çok etkileyici, yaşananları gözler önüne sermesi açısından da. Üçüncü bir kitabı var mı bilmiyorum ama, varsa da sanırım okuyamıyacam daha fazla. Çünkü kötü etkileniyorum.
28 Ocak 2010 00:25
Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Sol Baştan Say

Artık kendime yılda bir bloga uğradığımda önce yazılanları okumayı yasaklamam lazım! Yine dokundu yazdıklarım kendime tabi ki. Bir de bi anda bir yıl önceki snapshot'a dönmek ne garip oluyor. Ne aynı kalmış, ne değişmiş görmek insanı çok şaşırtıyor. Ne önemliymiş, ne değilmiş. Ve zaman yine ne çabuk geçmiş. Visa slavery dedim durdum ama kalıcı oturum almama 1-2 ay kaldı, süreç başladı hatta, bir randevuya gidip alması kaldı diyebilirim. İş değiştirmeyi düşünmüyordum aslında ama ona rağmen içimde bir rahatlık hissi yok desem yalan olur. Köleliğimiz bitecek mi? Çok yakında! Bu işler çok enteresan aslında, sabbatical denen bir kafa izni var burada, nam-ı diğer ücretsiz izin. Geçen sene ortaları bu zamanlar için kalıcı oturum alınca sabbatical alırım, dolaşırım, tatile giderim, yapmak istediğim diğer şeylere vakit ayırırım falan gibi kabaca bir düşüncem vardı. Sonra iş yerinde önüme bir havuç tutturdular, koşmaya başladık yine. Ücretsiz izin düşüncesi şimdilik rafa kalktı gibi ama...
Devamı

Domates Biber Patlıcan

Yine her zamanki gibi blog'a uğradım ve önceki yazıları okumadan, göz yaşı dökmeden geçemedim. Sonra acaba hep üzgün yazılar mı yazacağım diye düşündüm. Aslında niyetim bu değil ama dijital de olsa elime kağıt kalem alınca melankoliye boğulmadan, içime dönmeden duramıyorum sanırım. Çok bunaldığımı hissediyorum bu aralar. Kontrolü elimde olmayan bir şeyler oluyormuş ve ben sürekli sürükleniyormuşum gibi hissediyorum. Visa slavery diyorlar ya hani, buna taktım kafayı. Sanki vize köleliğim bittiği gün her şey mükemmel olacakmış gibi. Biliyorum olmayacak ama seçememek, zorunda hissetmek beni biraz yordu sanırım. Gün sayıyor gibi hissediyorum kendimi günlere odaklanmadan. Günler böyle zor geçerken öte yandan bir bakıyorum 4 sene geçmiş. Şaka maka kalkıp gelişimden bu yana 4 koca sene geçmiş ve düşünüyorum da ne çok şey değişti. Değişmeye de devam ediyor. Dursun istiyorum her şey olduğu gibi kalsın, olmuyor. Bazen kafamdan geçenleri etrafıma söylemeyi bırak kendime bile itiraf edemiy...
Devamı

özgüven ve başkasının yerine utanmak

Bir insanın özgüveninin olmaması ne kadar kötüyse, "yersiz özgüven"i olması da inanın bana o kadar kötü. Kimseyi küçümsemek istemem ama hani "başkasının yerine utanmak" diye bir şey var ya, o çok fena bi his ya. Bu aralar da çok sık olmaya başladı bana. Televizyona çıkan abuk subuk insanlar zaten bende bu davranış biçiminin oluşmasının temel sebebi de, geçenlerde bir blog'a denk geldim, bir hatun arkadaşımız. Sonra baktım işte dünya küçük, yüksek lisanstan aşinayım kendisine ve hatun sınıftaki o sabah 8:40 dersine akşam partiye gidiyormuşçasına gelen o acayip kız. Her neyse, günlük kıyafet tarzım tadında bir yazı yayınlamış. Moda bloglarını çok seviyormuş ve bir yerlerden başlamak istiyormuş. Link veresim var durumun ne kadar vahim olduğunu görün diye ama çok iyi bir insan olduğum için veremiyorum. Şimdi modanın ne olduğunu tanımlamak lazım ama, bana sorarsanız colins'ten bir düz kot üstüne defacto'dan düz siyah bir hırka giyip, üşenmeyip fotoğrafın...
Devamı