bozuk süt

Bir arkadaşımız vardı tarçından nefret ederdi. Bir gün durup dururken, ne kadar nefret ettiğini anlatmak için demiş ki kendi kendine, "Abi bana deseler ki dolabına bi kavanoz tarçın mı koysunlar, sıçsınlar mı? Sıçsınlar!". Sen bu cümleyi kurarsan unutulmaz tabi herkes birbirine anlatır. Deli çocuk.

Bunu niye anlattım, sanırım bana da deseler ki bir bardak bozuk süt mü, yoksa sıçsınlar mı, ya da bok mu, falan, emin değilim ama herhalde "sıçsınlar"! Yeryüzünde en çok nefret ettiğim tiksindiğim şeylerden biridir bu. Gerçi tiksinilmesi doğal çünkü zaten kendisi bozuk, ama ben de bildiğin bir fobi halinde bu.

Her şey Cansu'larda kaldığım bir gün başladı. Sabah erken mi ne kalkmıştık, bir yere gidecektik. Süt koydular önüme. Ben de bi güzel diktim kafaya. Dikmez olaydım, lanet olsun, bozukmuş meğerse, yarabbim bu ne iğrenç bir şeydir, tanımlamam imkansız. Zaten mide olaylarına da çok takıntılıyımdır, direk kusarım, yanımda birisi kusarsa, kusmayı bırak öğürürse, böle tiksindiren bir şeyi yemiş bulunursam falan, dolayısıyla gerçekten benim için bir eziyetti o sütten kurtulana kadar.

Ha sonra ne oldu, ben şimdi süt içemiyor muyum, içiyorum, ama 80 kere kokluyorum sütü, ikna olmayıp bu bozuk deyip birisine içiriyorum, sonra yine ikna olmayıp dilimin ucuyla bi kontrol ediyorum falan. Sıkıntılıyım yani.

Bu sabah da Mary Jane kalkmış okula gidiyordu ben daha gözlerimi açamazken, o da sabahları bir bardak süt içer, süt var dolapta süt iç dedim, sonra o bozuk süt benim rüyama girdi mi?

Evet.

bi de : kusmak benim içn öyle bir şey ki, her Çankırı - Ankara arasını gidip gelişimizde kusardım ben çocukken. Gün geldi Çankırı'dan Ankara'ya taşınıyoruz. Ben Ankara'da anneannemdeyim. Annemler son kez gidip eve tekrar bi bakıp kapatıp gelecekler. Bana dediler ki sen de gel, arkadaşlarına güle güle dersin son kez.
Gitmedim. Kusarım diye.
Ama iyi bir insanım ben, 8 yaşındaydım o zaman, saylanmaz yani.

Yorumlar

Profösör dedi ki…
Bozuk olan her şey insanın midesini bulandırır. Artık o kişinin beyninde kötü bir tadın anısı yer eder. Pipiriklenir.
5 Şubat 2010 12:29
Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Sol Baştan Say

Artık kendime yılda bir bloga uğradığımda önce yazılanları okumayı yasaklamam lazım! Yine dokundu yazdıklarım kendime tabi ki. Bir de bi anda bir yıl önceki snapshot'a dönmek ne garip oluyor. Ne aynı kalmış, ne değişmiş görmek insanı çok şaşırtıyor. Ne önemliymiş, ne değilmiş. Ve zaman yine ne çabuk geçmiş. Visa slavery dedim durdum ama kalıcı oturum almama 1-2 ay kaldı, süreç başladı hatta, bir randevuya gidip alması kaldı diyebilirim. İş değiştirmeyi düşünmüyordum aslında ama ona rağmen içimde bir rahatlık hissi yok desem yalan olur. Köleliğimiz bitecek mi? Çok yakında! Bu işler çok enteresan aslında, sabbatical denen bir kafa izni var burada, nam-ı diğer ücretsiz izin. Geçen sene ortaları bu zamanlar için kalıcı oturum alınca sabbatical alırım, dolaşırım, tatile giderim, yapmak istediğim diğer şeylere vakit ayırırım falan gibi kabaca bir düşüncem vardı. Sonra iş yerinde önüme bir havuç tutturdular, koşmaya başladık yine. Ücretsiz izin düşüncesi şimdilik rafa kalktı gibi ama...
Devamı

Domates Biber Patlıcan

Yine her zamanki gibi blog'a uğradım ve önceki yazıları okumadan, göz yaşı dökmeden geçemedim. Sonra acaba hep üzgün yazılar mı yazacağım diye düşündüm. Aslında niyetim bu değil ama dijital de olsa elime kağıt kalem alınca melankoliye boğulmadan, içime dönmeden duramıyorum sanırım. Çok bunaldığımı hissediyorum bu aralar. Kontrolü elimde olmayan bir şeyler oluyormuş ve ben sürekli sürükleniyormuşum gibi hissediyorum. Visa slavery diyorlar ya hani, buna taktım kafayı. Sanki vize köleliğim bittiği gün her şey mükemmel olacakmış gibi. Biliyorum olmayacak ama seçememek, zorunda hissetmek beni biraz yordu sanırım. Gün sayıyor gibi hissediyorum kendimi günlere odaklanmadan. Günler böyle zor geçerken öte yandan bir bakıyorum 4 sene geçmiş. Şaka maka kalkıp gelişimden bu yana 4 koca sene geçmiş ve düşünüyorum da ne çok şey değişti. Değişmeye de devam ediyor. Dursun istiyorum her şey olduğu gibi kalsın, olmuyor. Bazen kafamdan geçenleri etrafıma söylemeyi bırak kendime bile itiraf edemiy...
Devamı

özgüven ve başkasının yerine utanmak

Bir insanın özgüveninin olmaması ne kadar kötüyse, "yersiz özgüven"i olması da inanın bana o kadar kötü. Kimseyi küçümsemek istemem ama hani "başkasının yerine utanmak" diye bir şey var ya, o çok fena bi his ya. Bu aralar da çok sık olmaya başladı bana. Televizyona çıkan abuk subuk insanlar zaten bende bu davranış biçiminin oluşmasının temel sebebi de, geçenlerde bir blog'a denk geldim, bir hatun arkadaşımız. Sonra baktım işte dünya küçük, yüksek lisanstan aşinayım kendisine ve hatun sınıftaki o sabah 8:40 dersine akşam partiye gidiyormuşçasına gelen o acayip kız. Her neyse, günlük kıyafet tarzım tadında bir yazı yayınlamış. Moda bloglarını çok seviyormuş ve bir yerlerden başlamak istiyormuş. Link veresim var durumun ne kadar vahim olduğunu görün diye ama çok iyi bir insan olduğum için veremiyorum. Şimdi modanın ne olduğunu tanımlamak lazım ama, bana sorarsanız colins'ten bir düz kot üstüne defacto'dan düz siyah bir hırka giyip, üşenmeyip fotoğrafın...
Devamı