yılbaşı arifesi.

Yine aynı doğumgünleri gibi fazla anlam yüklenmiş bir güne yaklaştıkça daha fazla anlam yüklerken ben, önümde bir planın olmayışının huzursuzluğunu yaşıyorum gerçekten de. Çok net ortada kalınmış, anlaşmazlıkların ve sinir bozukluklarının havada uçuşacağı bir gecede sanırım en iyisi kendimi alkole verip bir köşede oturup olan biteni seyretmek, ve bünyem elverdiğince gelen mesajlara cevap yazmak (yeni yıl mesajlarına değil, samimi bir iki arkadaştan gelenleri hariç tabi, daha çok yanımda, karşımda oturup da, sessizce söylenmesi gerektiği için atılan mesajlara). Bu sıralarda alkol sayesinde olan bitenler bana daha eğlenceli görünebilir, sırıtan bir maskenin ardına saklanabilir, ve "ancak alkolle eğlenebilen gerzek topluluklar" oluşturmaya bir adım daha atabilirim. Ben, kendim, tekbaşıma, evet.

Daha geçenlerde biraz kalabalık olunca başımıza neler geldiğini gördüğüm için, canımı sıkmam çok da yersiz değil aslında. Öte yandan en güzel esprinin biriyle alay edilerek yapıldığına inananlar, alkol alınca şımaranlar, yavşaklaşanlar, sıkı durun, alkol de alırsam kavga ederiz. Sanırım yılbaşı akşamında en çok istemediğim şey de sinirlerime hakim olamayıp birisine bi tane geçirmem olur. Ondan sonra bana zehroluyo her şey, isteyerek yapmış olsam bile, haketmiş olsa bile. Kendimi ilkel bi yaratık gibi hissediyorum, modern bi şekilde iletişim kuramayıp, kaba kuvvetle (yumruğa benzer el hareketleri) kendine toplumda yer edinen bir moron, bazen de testesteron hormonu fazlaca salgılanmış bir dişi gibi.

Canımı sıkan konulardan bir diğeri, yapılması gereken ve aklıma takılıp duran ödevler, yaklaşan final haftası, ve benim her şeyi salmış olmam. Haber grubunda konuşulanlar bana çince gibi geliyor, ve dolayısıyla ödeve başlamayı götüm günden güne, yemiya, valla yemiya okan bey.

Rutinimin bozulmasına da biraz üzülür gibiyim. Her sene çok sağlamdı, her sene çok garantiydi her şey, bu sene herkes bi tarafa dağılıverdi. Belki de yine bir evde oturup aynı kişilerle, aynı şeyleri yapmaktan çok daha zevk alabilirdim, bilemiyorum, belirsizliğin korkusuyla söylüyor olabilirim bunları. Öte yandan ilk defa sevdiğimle geçirebileceğim bir yılbaşı var önümde, uzaktan mesaj atıp "keşke yanımda olsaydın, yanında olsaydım" lar yerine, isteyince sarılabileceğimiz, aynı komik detayı yakalayıp gülebileceğimiz, ve çok sıkılırsak burunlarımız kırmızı bi 15 dakka yürüyüp geri gelebileceğimiz, yeni bir yılbaşı.

Sonra ben hediye almayı vermeyi çok severim. Ama insanların hediye almaya ne vakti ne parası ne de hevesi var. Ve ben de sanırım hediye almadan hediye vermeyecek kadar bencilim.

Yaşayıp göreceğiz yarın. Gece eve dönme telaşı mı saracak, yoksa gönül rahatlığıyla oturabilecekmiyim köşemde. Yeni bir yıldan beklentilerimi de saymak isterim yazımın sonunda.

Çek Cumhuriyetinden sorunsuz ve vaktinde çıkan bir vize,
Prag'da 5 ay,
Prag'da 5 ay,
Prag'da 5 ay,
ve Prag'da 5 ay..
(Orda yurdum güzel olsun istiyorum, sonra hava güzel olsun istiyorum, sonra hem her yeri gezip hem dersleri geçebilelim istiyorum, İspanya'ya da gidelim istiyorum, geri dönünce rektörlük götlük yapmayıp dersleri saysın ki akademik kariyerim sıçmasın istiyorum, oralardayken bir staj ayarlayabilmek istiyorum, şu final haftası bi bitsin istiyorum, lostehanu'nun withdraw'unu saysınlar istiyorum, etrafımdaki insanlar mutlu olsun istiyorum, ...) Hepinize mutlu yıllar.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Sol Baştan Say

Artık kendime yılda bir bloga uğradığımda önce yazılanları okumayı yasaklamam lazım! Yine dokundu yazdıklarım kendime tabi ki. Bir de bi anda bir yıl önceki snapshot'a dönmek ne garip oluyor. Ne aynı kalmış, ne değişmiş görmek insanı çok şaşırtıyor. Ne önemliymiş, ne değilmiş. Ve zaman yine ne çabuk geçmiş. Visa slavery dedim durdum ama kalıcı oturum almama 1-2 ay kaldı, süreç başladı hatta, bir randevuya gidip alması kaldı diyebilirim. İş değiştirmeyi düşünmüyordum aslında ama ona rağmen içimde bir rahatlık hissi yok desem yalan olur. Köleliğimiz bitecek mi? Çok yakında! Bu işler çok enteresan aslında, sabbatical denen bir kafa izni var burada, nam-ı diğer ücretsiz izin. Geçen sene ortaları bu zamanlar için kalıcı oturum alınca sabbatical alırım, dolaşırım, tatile giderim, yapmak istediğim diğer şeylere vakit ayırırım falan gibi kabaca bir düşüncem vardı. Sonra iş yerinde önüme bir havuç tutturdular, koşmaya başladık yine. Ücretsiz izin düşüncesi şimdilik rafa kalktı gibi ama...
Devamı

Domates Biber Patlıcan

Yine her zamanki gibi blog'a uğradım ve önceki yazıları okumadan, göz yaşı dökmeden geçemedim. Sonra acaba hep üzgün yazılar mı yazacağım diye düşündüm. Aslında niyetim bu değil ama dijital de olsa elime kağıt kalem alınca melankoliye boğulmadan, içime dönmeden duramıyorum sanırım. Çok bunaldığımı hissediyorum bu aralar. Kontrolü elimde olmayan bir şeyler oluyormuş ve ben sürekli sürükleniyormuşum gibi hissediyorum. Visa slavery diyorlar ya hani, buna taktım kafayı. Sanki vize köleliğim bittiği gün her şey mükemmel olacakmış gibi. Biliyorum olmayacak ama seçememek, zorunda hissetmek beni biraz yordu sanırım. Gün sayıyor gibi hissediyorum kendimi günlere odaklanmadan. Günler böyle zor geçerken öte yandan bir bakıyorum 4 sene geçmiş. Şaka maka kalkıp gelişimden bu yana 4 koca sene geçmiş ve düşünüyorum da ne çok şey değişti. Değişmeye de devam ediyor. Dursun istiyorum her şey olduğu gibi kalsın, olmuyor. Bazen kafamdan geçenleri etrafıma söylemeyi bırak kendime bile itiraf edemiy...
Devamı

özgüven ve başkasının yerine utanmak

Bir insanın özgüveninin olmaması ne kadar kötüyse, "yersiz özgüven"i olması da inanın bana o kadar kötü. Kimseyi küçümsemek istemem ama hani "başkasının yerine utanmak" diye bir şey var ya, o çok fena bi his ya. Bu aralar da çok sık olmaya başladı bana. Televizyona çıkan abuk subuk insanlar zaten bende bu davranış biçiminin oluşmasının temel sebebi de, geçenlerde bir blog'a denk geldim, bir hatun arkadaşımız. Sonra baktım işte dünya küçük, yüksek lisanstan aşinayım kendisine ve hatun sınıftaki o sabah 8:40 dersine akşam partiye gidiyormuşçasına gelen o acayip kız. Her neyse, günlük kıyafet tarzım tadında bir yazı yayınlamış. Moda bloglarını çok seviyormuş ve bir yerlerden başlamak istiyormuş. Link veresim var durumun ne kadar vahim olduğunu görün diye ama çok iyi bir insan olduğum için veremiyorum. Şimdi modanın ne olduğunu tanımlamak lazım ama, bana sorarsanız colins'ten bir düz kot üstüne defacto'dan düz siyah bir hırka giyip, üşenmeyip fotoğrafın...
Devamı