Domuz gribi.

Hiç ciddiye almadım nedense domuz gribini. Bize bulaşmaz, ya da bulaşırsa da atlatırız gibime gelmişti. Önemsemiştim salgın uyarısını ama korkutmamıştı beni. Önlem aldım, dikkat ettim, ama çok da inanmadan hastalık kapma ihtimaline, ihtimalime. Annem pürel almış ama onu çantamda taşıdım mesela. Pimpirikli bir insan evladı imajı çizdim ama aslında bazen evde bilgisayarın karşısında bir şey yedikten sonra banyoya gidip elimi yıkamaya üşendiğim için pürel kullandığım olmadı desem yalan söylemiş olurum. Evet. Pürel benim için uzaktan kumanda gibi bir şeydi aslında.

Bayramın üçüncü günüydü sanırım, önceden kendini hafiften sezdirmişti hastalık, hasta oldum. Hala da iyileşmedim. Domuz giribi değilim, ama uzun süredir hiç bu kadar ağır hasta olmamıştım, ve olmadığımdan emin olana kadar aklımdan domuz gribi miyim lan acaba diye geçirmedim değil. İşte tam o zamanlarda ciddi ciddi bir göt korkusu başladı. Sen domuz gribini ciddiye alma, seni böyle yola getirirler işte dedim içimden, bi ara gerçekten korktum hiç iyileşemicem diye.

Şimdi biraz daha iyiyim bir haftalık ilaç tedavisi sonrasında çoktan iyileşmem gerekiyordu gerçi ama bunla da yetinmek lazım. Böyle kendi kendimi öleceğime inandırdıktan sonra domuz gribi aşısı daha bir gündemime oturdu tabi. Yaptırmak istediğimden, ya da istemezken hasta olunca fikrim değiştiğinden değil. Mg ve ailesi olmuşlar da aşı. Sabah onu söyledi babam. Ben gene domuz gribi olmadığımın kesinleşmesinin verdiği rahatlıkla domuz gribini ciddiye almaz hale gelmiştim tabi bu sırada, çok tartışılan bu aşıyı yaptırır mıyım acaba diye düşündüm. Ciddi allerjik reaksiyonlar, beyin dokusu, sinir, böbrek ve damar iltihabı, bilinç kaybı ve istemli kaslarda şiddetli ritmik kasılmalar, yüz felci ve solunum sistemi rahatsızlıkları falan gibi yan etkileri var bu (çok) pahalı aşının. Hani bir tarafta ölmek var ama, öte yanda felç olmak da var. Mg'ler bunları ciddi ciddi değerlendirip mi oldular aşı bilmiyorum. Bence gayet zor bir karar. Hele de başbakanımız çok değerli (!) aşı olmayacağı bilgisini pek kıymetli halkıyla paylaştıktan sonra. Kendi bakanlığıyla koordine hareket edemeyen, başına buyruk bir başbakanımız var, ne güzel.

Ha bir de aşı olmasına rağmen domuz gribi olan Ali Kırca var ki, neymiş aşı yapıldıktan 3 hafta sonra geçerli oluyormuş. Çok muallakta bu aşı konusu. Zaten virütik bir hastalığın aşısı nasıl oluyor, onu da anlayan beri gelsin. Valla bilen biri varsa bana anlatsın bu işi.

Gribin aşısı mı olur arkadaşım?

bi de : niye saçmasapan kafasına göre farklı farklı oldu bu yazı tipi, düzeltemedim gitti.

Yorumlar

Adsız dedi ki…
Çağlar boyunca süregeldiği gibi yine, hala insanlar bir şekide korkutulup cepleri boşaltılmaya çalışılıyor. Ya da istiyorlar ki sen domuz gribiyle, kuş tüyüyle, yünle, yorganla meşgul ol, onlar bir yerleri soyarken göreme.
6 Aralık 2009 23:42
Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Sol Baştan Say

Artık kendime yılda bir bloga uğradığımda önce yazılanları okumayı yasaklamam lazım! Yine dokundu yazdıklarım kendime tabi ki. Bir de bi anda bir yıl önceki snapshot'a dönmek ne garip oluyor. Ne aynı kalmış, ne değişmiş görmek insanı çok şaşırtıyor. Ne önemliymiş, ne değilmiş. Ve zaman yine ne çabuk geçmiş. Visa slavery dedim durdum ama kalıcı oturum almama 1-2 ay kaldı, süreç başladı hatta, bir randevuya gidip alması kaldı diyebilirim. İş değiştirmeyi düşünmüyordum aslında ama ona rağmen içimde bir rahatlık hissi yok desem yalan olur. Köleliğimiz bitecek mi? Çok yakında! Bu işler çok enteresan aslında, sabbatical denen bir kafa izni var burada, nam-ı diğer ücretsiz izin. Geçen sene ortaları bu zamanlar için kalıcı oturum alınca sabbatical alırım, dolaşırım, tatile giderim, yapmak istediğim diğer şeylere vakit ayırırım falan gibi kabaca bir düşüncem vardı. Sonra iş yerinde önüme bir havuç tutturdular, koşmaya başladık yine. Ücretsiz izin düşüncesi şimdilik rafa kalktı gibi ama...
Devamı

Domates Biber Patlıcan

Yine her zamanki gibi blog'a uğradım ve önceki yazıları okumadan, göz yaşı dökmeden geçemedim. Sonra acaba hep üzgün yazılar mı yazacağım diye düşündüm. Aslında niyetim bu değil ama dijital de olsa elime kağıt kalem alınca melankoliye boğulmadan, içime dönmeden duramıyorum sanırım. Çok bunaldığımı hissediyorum bu aralar. Kontrolü elimde olmayan bir şeyler oluyormuş ve ben sürekli sürükleniyormuşum gibi hissediyorum. Visa slavery diyorlar ya hani, buna taktım kafayı. Sanki vize köleliğim bittiği gün her şey mükemmel olacakmış gibi. Biliyorum olmayacak ama seçememek, zorunda hissetmek beni biraz yordu sanırım. Gün sayıyor gibi hissediyorum kendimi günlere odaklanmadan. Günler böyle zor geçerken öte yandan bir bakıyorum 4 sene geçmiş. Şaka maka kalkıp gelişimden bu yana 4 koca sene geçmiş ve düşünüyorum da ne çok şey değişti. Değişmeye de devam ediyor. Dursun istiyorum her şey olduğu gibi kalsın, olmuyor. Bazen kafamdan geçenleri etrafıma söylemeyi bırak kendime bile itiraf edemiy...
Devamı

özgüven ve başkasının yerine utanmak

Bir insanın özgüveninin olmaması ne kadar kötüyse, "yersiz özgüven"i olması da inanın bana o kadar kötü. Kimseyi küçümsemek istemem ama hani "başkasının yerine utanmak" diye bir şey var ya, o çok fena bi his ya. Bu aralar da çok sık olmaya başladı bana. Televizyona çıkan abuk subuk insanlar zaten bende bu davranış biçiminin oluşmasının temel sebebi de, geçenlerde bir blog'a denk geldim, bir hatun arkadaşımız. Sonra baktım işte dünya küçük, yüksek lisanstan aşinayım kendisine ve hatun sınıftaki o sabah 8:40 dersine akşam partiye gidiyormuşçasına gelen o acayip kız. Her neyse, günlük kıyafet tarzım tadında bir yazı yayınlamış. Moda bloglarını çok seviyormuş ve bir yerlerden başlamak istiyormuş. Link veresim var durumun ne kadar vahim olduğunu görün diye ama çok iyi bir insan olduğum için veremiyorum. Şimdi modanın ne olduğunu tanımlamak lazım ama, bana sorarsanız colins'ten bir düz kot üstüne defacto'dan düz siyah bir hırka giyip, üşenmeyip fotoğrafın...
Devamı