klip

Kendi küçük dünyamın hayallerinde acayip bir dansçı olduğumu söylemiş miydim?

Eve yürürken, bölüme yürürken, metroda otururken falan hareketli bir şarkı çıkmayagörsün ipodumda, amanın o ne kareografiler, o ne hareketler, ışıklar, senkronize dansettiğim diğer insanlar falan. Evde, sokakta, işte, okulda, mekanlara göre ayrı dans kareografileri falan :) Hayır bir gün de aynanın karşısına geçip müzik açıp denemişliğim yok o hareketleri. Oluru var mı acaba diye insan bir dener dimi. Yok, anca müzik çalsın, ben de hayal edeyim.

Hani şöyle insanlar vardır, bir grubu beğeniyordur, bir şarkısının solosunu atabiliyordur gitarda, işte konserine gittiğini hayal eder, ordan solist bunu çalabilen var mı der, bu da ben ben der, solist bunu o kalabalıkta görüverir ve sahneye çağırır, derken ortamın şahane elemanı olur falan. Hani böyle hayaller kurarlar. (valla var la böyle insanlar, valla bak) İşte ben de mesela Bedük konserinde falanmışım (anca Bedük olur herhalde diye) orda dansediyoruz üç kişi falan derken Bedük bizi görüyo, amanın sahneye çıkıyoruz derken Bedük'ün resmi dansçısı olmaya kadar gider bu iş evet kesiyorum burda iyice uçmadan.

Bazen korkuyorum acaba yürürken bi saçma mı yürüyorum kafamdan dansedicem derken diye, ama sanırım moonwalk falan yapmama engel olacak kadar takılmıyorum bu konuya. Gerçi bazen insanlar bakıyormuş gibime geliyo ama 'sümük mü var lan acaba burnumda' geliyor en fazla aklıma, sonra dansetmeye devam.

İnanıyorum bi gün klipler gerçek olacak. Zenci bulamayız gerçi buralarda ama bi caddede bir dükkandan çalmaya başlayan ezgiye bir ayak hareketiyle uyum sağlayan bir genç kız, derken ordan iki tane çocuk, büfeden kafasını ritme uygun sağlayan amca, işte kornaya şarkıyla uyumlu basan şöförler, ne bileyim ben bi amuda kalkmalar parendeler falan derken hep beraber dansedicez sokakça. Sonra şarkı bitecek, hiçbir şey olmamış gibi devam edecek herkes yoluna. Olsa ya.

Evet artık kabul ediyorum hayallerimde klip dansçısıyım.

Yorumlar

- dedi ki…
ahaha, o zaman bi sonraki hayalinde akcent happy people happy faces'le dans et benim için :)
13 Ekim 2009 22:28
EsraPınar dedi ki…
yanlardan da biz çıkarız olma mı?
17 Ekim 2009 12:00
Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Sol Baştan Say

Artık kendime yılda bir bloga uğradığımda önce yazılanları okumayı yasaklamam lazım! Yine dokundu yazdıklarım kendime tabi ki. Bir de bi anda bir yıl önceki snapshot'a dönmek ne garip oluyor. Ne aynı kalmış, ne değişmiş görmek insanı çok şaşırtıyor. Ne önemliymiş, ne değilmiş. Ve zaman yine ne çabuk geçmiş. Visa slavery dedim durdum ama kalıcı oturum almama 1-2 ay kaldı, süreç başladı hatta, bir randevuya gidip alması kaldı diyebilirim. İş değiştirmeyi düşünmüyordum aslında ama ona rağmen içimde bir rahatlık hissi yok desem yalan olur. Köleliğimiz bitecek mi? Çok yakında! Bu işler çok enteresan aslında, sabbatical denen bir kafa izni var burada, nam-ı diğer ücretsiz izin. Geçen sene ortaları bu zamanlar için kalıcı oturum alınca sabbatical alırım, dolaşırım, tatile giderim, yapmak istediğim diğer şeylere vakit ayırırım falan gibi kabaca bir düşüncem vardı. Sonra iş yerinde önüme bir havuç tutturdular, koşmaya başladık yine. Ücretsiz izin düşüncesi şimdilik rafa kalktı gibi ama...
Devamı

Domates Biber Patlıcan

Yine her zamanki gibi blog'a uğradım ve önceki yazıları okumadan, göz yaşı dökmeden geçemedim. Sonra acaba hep üzgün yazılar mı yazacağım diye düşündüm. Aslında niyetim bu değil ama dijital de olsa elime kağıt kalem alınca melankoliye boğulmadan, içime dönmeden duramıyorum sanırım. Çok bunaldığımı hissediyorum bu aralar. Kontrolü elimde olmayan bir şeyler oluyormuş ve ben sürekli sürükleniyormuşum gibi hissediyorum. Visa slavery diyorlar ya hani, buna taktım kafayı. Sanki vize köleliğim bittiği gün her şey mükemmel olacakmış gibi. Biliyorum olmayacak ama seçememek, zorunda hissetmek beni biraz yordu sanırım. Gün sayıyor gibi hissediyorum kendimi günlere odaklanmadan. Günler böyle zor geçerken öte yandan bir bakıyorum 4 sene geçmiş. Şaka maka kalkıp gelişimden bu yana 4 koca sene geçmiş ve düşünüyorum da ne çok şey değişti. Değişmeye de devam ediyor. Dursun istiyorum her şey olduğu gibi kalsın, olmuyor. Bazen kafamdan geçenleri etrafıma söylemeyi bırak kendime bile itiraf edemiy...
Devamı

özgüven ve başkasının yerine utanmak

Bir insanın özgüveninin olmaması ne kadar kötüyse, "yersiz özgüven"i olması da inanın bana o kadar kötü. Kimseyi küçümsemek istemem ama hani "başkasının yerine utanmak" diye bir şey var ya, o çok fena bi his ya. Bu aralar da çok sık olmaya başladı bana. Televizyona çıkan abuk subuk insanlar zaten bende bu davranış biçiminin oluşmasının temel sebebi de, geçenlerde bir blog'a denk geldim, bir hatun arkadaşımız. Sonra baktım işte dünya küçük, yüksek lisanstan aşinayım kendisine ve hatun sınıftaki o sabah 8:40 dersine akşam partiye gidiyormuşçasına gelen o acayip kız. Her neyse, günlük kıyafet tarzım tadında bir yazı yayınlamış. Moda bloglarını çok seviyormuş ve bir yerlerden başlamak istiyormuş. Link veresim var durumun ne kadar vahim olduğunu görün diye ama çok iyi bir insan olduğum için veremiyorum. Şimdi modanın ne olduğunu tanımlamak lazım ama, bana sorarsanız colins'ten bir düz kot üstüne defacto'dan düz siyah bir hırka giyip, üşenmeyip fotoğrafın...
Devamı