korku filmi

Ortaokul zamanlarıydı. Manyak mıyız neyiz, en sevdiğimiz şey korku filmine gitmek. Hatta genelde korkarlardı arkadaşlarım, bi tane ekürim vardı net, hep olan, bi de arada bi gelen, ama sürekli kimlikleri değişen insanlar olurdu. O zamanlar vizyona giren ne kadar (ucuz, saçma, gerzek, ...) korku filmi varsa herhalde hepsini gördüm. Manyak mıyız neyiz işte. Bi de küçüğüz ya bilet satmıyolardı, işte gişe görevlisi görevini ihlal etsin diye umardık, boyu uzun olan ergen daha büyük gösteriyodur gibi bi düşünceyle (yanılgıyla ?) de bileti ona aldırırdık. Nihayetinde gişe görevlisi görevini ihlal eder, ya da belki de uzun boylu genç gerçekten de büyük gösterirdi, bilemiyorum. Biz o bileti alırdık.

Eve yerleşen ruhlar mı dersin, şeytan çıkarmalar mı, katil hayvanlar, cinnet geçiren insanlar mı ararsın, hepsi vardı. O günlere ait bi de adını hatırlayamadığım mısır ürünü vardı. Hani mısırın patlamamış hali, kuru. Neydi onun adı? Ondan alırdık hep On Sineması'nın karşısındaki kuruyemişçiden, favorimizdi. K ile başlıyordu adı sanki. Neyse. Ama hiç rahatsız falan olmazdım ben filmlerden. Ne biliyim eve gelip yatağın altına bakmazdım. Ya da hayal gücümle oyunlar oynamazdım evde yalnız kaldığımda falan. Öyle iki saat izler çıkardım, sinemadan çıkınca etkisi kalmazdı.

Derken yıllar geçti, ben mi değiştim yoksa bu korku filmlerini çekenler mi bilemiyorum ama, izleyemiyorum! Yok, ben insan bedeninin bütün kalamadığı o lanet korku filmlerini izleyemiyorum hayır. Psikolojik gerilimlere, ya da sahnenin devamını insanın hayal gücüne bırakan filmler tamam, onlarla bi derdim yok, ya da ne bileyim vampirler zombiler falan misafirim olsun, ama dedim ya insan bedeninin bütünlüğünü koruyamadığı, vahşet, kan, sapık sapık ölüm çeşitleri falan barındıran filmleri artık kaldıramıyorum.

Belki de bu hissiyatımı 'korku filmleri'ne yormak doğru bir tespit değildir ama ben istiyorum ki insanların vücutları tek parça kalsın, kanları damarlarında akmaya, organları yerli yerinde durmaya devam etsin. Lan, düşündüm de zaten bu korku filmi değil ki, başka bişey. Ben bunlara korku filmi deyip çocukluğumun mutlu sinema saatlerini kirletmek istemiyorum. Ne diyolardı buna 'gore' mu? Vahşi. Aman aman evlerden uzak.

Yorumlar

- dedi ki…
kavurga??

ne filmmiş be 15dk sı bile adamı sorgulatıyo, uzak olsun bizden :D
5 Eylül 2009 12:29
Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Sol Baştan Say

Artık kendime yılda bir bloga uğradığımda önce yazılanları okumayı yasaklamam lazım! Yine dokundu yazdıklarım kendime tabi ki. Bir de bi anda bir yıl önceki snapshot'a dönmek ne garip oluyor. Ne aynı kalmış, ne değişmiş görmek insanı çok şaşırtıyor. Ne önemliymiş, ne değilmiş. Ve zaman yine ne çabuk geçmiş. Visa slavery dedim durdum ama kalıcı oturum almama 1-2 ay kaldı, süreç başladı hatta, bir randevuya gidip alması kaldı diyebilirim. İş değiştirmeyi düşünmüyordum aslında ama ona rağmen içimde bir rahatlık hissi yok desem yalan olur. Köleliğimiz bitecek mi? Çok yakında! Bu işler çok enteresan aslında, sabbatical denen bir kafa izni var burada, nam-ı diğer ücretsiz izin. Geçen sene ortaları bu zamanlar için kalıcı oturum alınca sabbatical alırım, dolaşırım, tatile giderim, yapmak istediğim diğer şeylere vakit ayırırım falan gibi kabaca bir düşüncem vardı. Sonra iş yerinde önüme bir havuç tutturdular, koşmaya başladık yine. Ücretsiz izin düşüncesi şimdilik rafa kalktı gibi ama...
Devamı

Domates Biber Patlıcan

Yine her zamanki gibi blog'a uğradım ve önceki yazıları okumadan, göz yaşı dökmeden geçemedim. Sonra acaba hep üzgün yazılar mı yazacağım diye düşündüm. Aslında niyetim bu değil ama dijital de olsa elime kağıt kalem alınca melankoliye boğulmadan, içime dönmeden duramıyorum sanırım. Çok bunaldığımı hissediyorum bu aralar. Kontrolü elimde olmayan bir şeyler oluyormuş ve ben sürekli sürükleniyormuşum gibi hissediyorum. Visa slavery diyorlar ya hani, buna taktım kafayı. Sanki vize köleliğim bittiği gün her şey mükemmel olacakmış gibi. Biliyorum olmayacak ama seçememek, zorunda hissetmek beni biraz yordu sanırım. Gün sayıyor gibi hissediyorum kendimi günlere odaklanmadan. Günler böyle zor geçerken öte yandan bir bakıyorum 4 sene geçmiş. Şaka maka kalkıp gelişimden bu yana 4 koca sene geçmiş ve düşünüyorum da ne çok şey değişti. Değişmeye de devam ediyor. Dursun istiyorum her şey olduğu gibi kalsın, olmuyor. Bazen kafamdan geçenleri etrafıma söylemeyi bırak kendime bile itiraf edemiy...
Devamı

özgüven ve başkasının yerine utanmak

Bir insanın özgüveninin olmaması ne kadar kötüyse, "yersiz özgüven"i olması da inanın bana o kadar kötü. Kimseyi küçümsemek istemem ama hani "başkasının yerine utanmak" diye bir şey var ya, o çok fena bi his ya. Bu aralar da çok sık olmaya başladı bana. Televizyona çıkan abuk subuk insanlar zaten bende bu davranış biçiminin oluşmasının temel sebebi de, geçenlerde bir blog'a denk geldim, bir hatun arkadaşımız. Sonra baktım işte dünya küçük, yüksek lisanstan aşinayım kendisine ve hatun sınıftaki o sabah 8:40 dersine akşam partiye gidiyormuşçasına gelen o acayip kız. Her neyse, günlük kıyafet tarzım tadında bir yazı yayınlamış. Moda bloglarını çok seviyormuş ve bir yerlerden başlamak istiyormuş. Link veresim var durumun ne kadar vahim olduğunu görün diye ama çok iyi bir insan olduğum için veremiyorum. Şimdi modanın ne olduğunu tanımlamak lazım ama, bana sorarsanız colins'ten bir düz kot üstüne defacto'dan düz siyah bir hırka giyip, üşenmeyip fotoğrafın...
Devamı