özet

Aslında yazının başlığı 'evde yalnız' da olabilirdi. Sonradan düşününce aklımdakileri özet yapmaya karar verdim. B12 eksikliğim sağolsun düşündüklerimin yarısını unutuyorum ama kalanları toparlamaya çalışacağım şimdi biraz, içimden geldiler.

Evde yalnız, ne büyük bir hayaldi aileyi tatile yollayıp yalnız yaşamak. E gerçekleşti de, 6.5 haftadır yalnızım evde. Çok güzelmiş sorumluluk hissetmemek birilerine karşı, istediğin saatte gelip istediğin saatte çıkmalar, çok güzelmiş. Evde sigara içebilmeler, çıplak dolaşabilmeler, banyonun kapısını kapatmak zorunda olmamalar, evin her köşesini kullanabilmeler falan. Hem bir kere evin daha bir senin evin oluyor ki yalnız olduğunda. Normalde uğramam bile salona, şimdi en sevdiğim yer salon. Yemeğimi bile salonda yiyorum, odamın pabucunu dama attım.

Öte yandan zor tabi yalnız yaşamak, alışverişti yemekti bulaşıktı çamaşırdı hepsini düşünmen gerekiyo. Biraz daha mı büyüyosun ne yalnızken? Hem insan yalnız yalnız nereye kadar, bir ses arıyor evde, özellikle de morali bozuk eve geldiğinde.. Yalnız kalırken bi yandan da stajla uğraşmak biraz zordu tabi, sene içinde annem kalkar kahvaltımı hazırlardı, hadi kalk diye gelirdi 8 kere, yatar dururdum, şimdi sıkıysa kalkma, hem de kendi kahvaltını kendin hazırla. Annem çıldırırdı hazırladığı şeyler soğuyacak zamanında gelmezsem diye, zormuş evet bunları denk getirmek. Anladım. Çamaşır asmak da zormuş hem. Arkandan eşyalarını toplayan biri yok bir kere, koydun mu saçmasapan bir yere tarağını, ara ki bulasın. Annelerin kıymetlerinin anlaşıldığı anlar.

Neyse hallettik ama sonuçta. Bitti.

Akşam lostehanu tribe girdiğinde otobüste, aslında ben de uzaklara dalmış çokça şeyler düşünüyor olacağım muhtemel kuvvetle. It's difficult not to worry, about what happens next derken bu sabah şarkı sade bir öğrenci evinde, çiçekli bir nevresimin üzerinde, daldım gittim, aştide inerken o dolmuştan, bu sefer gözlerim doldu, sadece dalsam neyse. Elinde deil insanın neler olcağını düşünmemek, ister istemez takıyor kafasını, ee diyor, ne olacak şimdi?

Oysa şimdi kogötüne demek lazım. Mary Jane, lostehanu, ben ve E. , gidiyoruz tatile, çok eğlenmeye, götüne koymaya.

bi de: sigaranın bağırsakları çalıştırması gerçeği var ya, me like it.

Yorumlar

UndefinabLe© dedi ki…
6.5 hafta mı?! Ben de iki haftadır yalnızdım; baba geldi bir ara ama olsun. Yalnızlık güzel şey, tatlı şey. Sorumluluk almak da güzel. Elimde olsa, imkanım olsa bu şekilde yaşamaya devam ederdim. Ciddiyim.

Okuldan mezun olmayı bekliyorum o huzur için ve salon biraz daha benim olmaya devam ederken yarın bitecek olan yalnızlığımdan nefret ediyorum.

İyi tatiller!!
-D-
3 Ağustos 2009 17:50
amie dedi ki…
Evet evet bence de, her şeye rağmen güzel yalnız yaşamak :)
teşekkürler
3 Ağustos 2009 20:05
Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Sol Baştan Say

Artık kendime yılda bir bloga uğradığımda önce yazılanları okumayı yasaklamam lazım! Yine dokundu yazdıklarım kendime tabi ki. Bir de bi anda bir yıl önceki snapshot'a dönmek ne garip oluyor. Ne aynı kalmış, ne değişmiş görmek insanı çok şaşırtıyor. Ne önemliymiş, ne değilmiş. Ve zaman yine ne çabuk geçmiş. Visa slavery dedim durdum ama kalıcı oturum almama 1-2 ay kaldı, süreç başladı hatta, bir randevuya gidip alması kaldı diyebilirim. İş değiştirmeyi düşünmüyordum aslında ama ona rağmen içimde bir rahatlık hissi yok desem yalan olur. Köleliğimiz bitecek mi? Çok yakında! Bu işler çok enteresan aslında, sabbatical denen bir kafa izni var burada, nam-ı diğer ücretsiz izin. Geçen sene ortaları bu zamanlar için kalıcı oturum alınca sabbatical alırım, dolaşırım, tatile giderim, yapmak istediğim diğer şeylere vakit ayırırım falan gibi kabaca bir düşüncem vardı. Sonra iş yerinde önüme bir havuç tutturdular, koşmaya başladık yine. Ücretsiz izin düşüncesi şimdilik rafa kalktı gibi ama...
Devamı

Domates Biber Patlıcan

Yine her zamanki gibi blog'a uğradım ve önceki yazıları okumadan, göz yaşı dökmeden geçemedim. Sonra acaba hep üzgün yazılar mı yazacağım diye düşündüm. Aslında niyetim bu değil ama dijital de olsa elime kağıt kalem alınca melankoliye boğulmadan, içime dönmeden duramıyorum sanırım. Çok bunaldığımı hissediyorum bu aralar. Kontrolü elimde olmayan bir şeyler oluyormuş ve ben sürekli sürükleniyormuşum gibi hissediyorum. Visa slavery diyorlar ya hani, buna taktım kafayı. Sanki vize köleliğim bittiği gün her şey mükemmel olacakmış gibi. Biliyorum olmayacak ama seçememek, zorunda hissetmek beni biraz yordu sanırım. Gün sayıyor gibi hissediyorum kendimi günlere odaklanmadan. Günler böyle zor geçerken öte yandan bir bakıyorum 4 sene geçmiş. Şaka maka kalkıp gelişimden bu yana 4 koca sene geçmiş ve düşünüyorum da ne çok şey değişti. Değişmeye de devam ediyor. Dursun istiyorum her şey olduğu gibi kalsın, olmuyor. Bazen kafamdan geçenleri etrafıma söylemeyi bırak kendime bile itiraf edemiy...
Devamı

özgüven ve başkasının yerine utanmak

Bir insanın özgüveninin olmaması ne kadar kötüyse, "yersiz özgüven"i olması da inanın bana o kadar kötü. Kimseyi küçümsemek istemem ama hani "başkasının yerine utanmak" diye bir şey var ya, o çok fena bi his ya. Bu aralar da çok sık olmaya başladı bana. Televizyona çıkan abuk subuk insanlar zaten bende bu davranış biçiminin oluşmasının temel sebebi de, geçenlerde bir blog'a denk geldim, bir hatun arkadaşımız. Sonra baktım işte dünya küçük, yüksek lisanstan aşinayım kendisine ve hatun sınıftaki o sabah 8:40 dersine akşam partiye gidiyormuşçasına gelen o acayip kız. Her neyse, günlük kıyafet tarzım tadında bir yazı yayınlamış. Moda bloglarını çok seviyormuş ve bir yerlerden başlamak istiyormuş. Link veresim var durumun ne kadar vahim olduğunu görün diye ama çok iyi bir insan olduğum için veremiyorum. Şimdi modanın ne olduğunu tanımlamak lazım ama, bana sorarsanız colins'ten bir düz kot üstüne defacto'dan düz siyah bir hırka giyip, üşenmeyip fotoğrafın...
Devamı