staj

Valla sıkıldım. Ne yalan söyleyeyim. Bildiğin sıkıldım.

Öte yandan staj amacına ulaştı. Tecrübe (!) katarken nası bi sektörün içinde olduğumu, kimlerle ne tip şartlar altında çalışacağımı, falan filan, bunları göstermiş oldu bana. Her sabah erken kalkmanın ve aynı yere gelmek zorunda olmanın ne kadar iğrenç olduğu da sanırım öğrettiklerinin hediyesi oldu. O değil de isyanım Murphy' ye. Hafta içi uyanamayan, "yaa staj yokmuş bugüüün yaa" diye yataktan kalkmamaya çalışan ben, haftasonları da çat diye dikiliyorum yatakta, gözler pörtlemiş falan. Murphy, adam ol.

Facebook'u yenilemekten sıkıldım yemin ediyorum, gün içinde bilgisayardan o kadar nefret ediyorum ki akşam eve gidince açasım gelmiyor ya. E-book okumaya bile çalıştım. Tatil gelsin artık , geçsin bu 7.5 gün artık! (Aaa sayıya dökünce çok az geldi :)

Sonuç olarak yazımızın bir ana fikri falan olmalı tabi, onu da genç nesillere staj tavsiye etmiyorum, gerekmedikçe yapmasınlar diye bağlayabilirim sanırım, bağladım. Hatta okuldan da mümkün olduğunca geç mezun olmak lazım aslında. Çalışmak , külfetli. Öğlene kadar yatıp derslere girmemek, çimlerde boş boş yatmak, gevezelik etmek, gezmek tozmak falan, paha biçilemez.

Yorumlar

- dedi ki…
yazınızı okuyunca ağlayasım geldi inanır mısınız? adını ilk kez duyduğum işlerde, adını ilk kez duyduğum databasedeki pathleri çıkartabilmek felan. neden diyor insan, neden ben içimden gelen şeyleri yapamıyorken, içimden zerre geçmeyen şeylerle haşır neşir olup saatin 6 yı gostermesini dört gozle bekliyorum diyor. gelecek bu mu diyor, gelmesin o zaman diyor. çok düşünüyor insan, sonra düşünmemek için yanındakini kapıp atıyor kendini sokağa, takılıyorlar, ertesi sabah oluyor sonra,gelecek dediğinden bir gün azalmış oluyor,insan dediğin azalıyor.
22 Temmuz 2009 16:11
amie dedi ki…
ama yanyana uyuyup oyun dedikodusu yapmak staj olmasa kazanamayacağımız bir özellikti bunu da hatırlatmak isterim :))
22 Temmuz 2009 16:12
- dedi ki…
tabii ya stajımı seviyorum! :)
22 Temmuz 2009 16:15
Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Sol Baştan Say

Artık kendime yılda bir bloga uğradığımda önce yazılanları okumayı yasaklamam lazım! Yine dokundu yazdıklarım kendime tabi ki. Bir de bi anda bir yıl önceki snapshot'a dönmek ne garip oluyor. Ne aynı kalmış, ne değişmiş görmek insanı çok şaşırtıyor. Ne önemliymiş, ne değilmiş. Ve zaman yine ne çabuk geçmiş. Visa slavery dedim durdum ama kalıcı oturum almama 1-2 ay kaldı, süreç başladı hatta, bir randevuya gidip alması kaldı diyebilirim. İş değiştirmeyi düşünmüyordum aslında ama ona rağmen içimde bir rahatlık hissi yok desem yalan olur. Köleliğimiz bitecek mi? Çok yakında! Bu işler çok enteresan aslında, sabbatical denen bir kafa izni var burada, nam-ı diğer ücretsiz izin. Geçen sene ortaları bu zamanlar için kalıcı oturum alınca sabbatical alırım, dolaşırım, tatile giderim, yapmak istediğim diğer şeylere vakit ayırırım falan gibi kabaca bir düşüncem vardı. Sonra iş yerinde önüme bir havuç tutturdular, koşmaya başladık yine. Ücretsiz izin düşüncesi şimdilik rafa kalktı gibi ama...
Devamı

Domates Biber Patlıcan

Yine her zamanki gibi blog'a uğradım ve önceki yazıları okumadan, göz yaşı dökmeden geçemedim. Sonra acaba hep üzgün yazılar mı yazacağım diye düşündüm. Aslında niyetim bu değil ama dijital de olsa elime kağıt kalem alınca melankoliye boğulmadan, içime dönmeden duramıyorum sanırım. Çok bunaldığımı hissediyorum bu aralar. Kontrolü elimde olmayan bir şeyler oluyormuş ve ben sürekli sürükleniyormuşum gibi hissediyorum. Visa slavery diyorlar ya hani, buna taktım kafayı. Sanki vize köleliğim bittiği gün her şey mükemmel olacakmış gibi. Biliyorum olmayacak ama seçememek, zorunda hissetmek beni biraz yordu sanırım. Gün sayıyor gibi hissediyorum kendimi günlere odaklanmadan. Günler böyle zor geçerken öte yandan bir bakıyorum 4 sene geçmiş. Şaka maka kalkıp gelişimden bu yana 4 koca sene geçmiş ve düşünüyorum da ne çok şey değişti. Değişmeye de devam ediyor. Dursun istiyorum her şey olduğu gibi kalsın, olmuyor. Bazen kafamdan geçenleri etrafıma söylemeyi bırak kendime bile itiraf edemiy...
Devamı

özgüven ve başkasının yerine utanmak

Bir insanın özgüveninin olmaması ne kadar kötüyse, "yersiz özgüven"i olması da inanın bana o kadar kötü. Kimseyi küçümsemek istemem ama hani "başkasının yerine utanmak" diye bir şey var ya, o çok fena bi his ya. Bu aralar da çok sık olmaya başladı bana. Televizyona çıkan abuk subuk insanlar zaten bende bu davranış biçiminin oluşmasının temel sebebi de, geçenlerde bir blog'a denk geldim, bir hatun arkadaşımız. Sonra baktım işte dünya küçük, yüksek lisanstan aşinayım kendisine ve hatun sınıftaki o sabah 8:40 dersine akşam partiye gidiyormuşçasına gelen o acayip kız. Her neyse, günlük kıyafet tarzım tadında bir yazı yayınlamış. Moda bloglarını çok seviyormuş ve bir yerlerden başlamak istiyormuş. Link veresim var durumun ne kadar vahim olduğunu görün diye ama çok iyi bir insan olduğum için veremiyorum. Şimdi modanın ne olduğunu tanımlamak lazım ama, bana sorarsanız colins'ten bir düz kot üstüne defacto'dan düz siyah bir hırka giyip, üşenmeyip fotoğrafın...
Devamı