Can I get your hand to write on?

Uyuyamamak, sonra da kalkamamak nasıl yaman bir çelişkidir acaba.. Önce gerçeğini bırakamamak, sonra hayalini.. Hangisi daha sadıksa onunla kal dediğini duyar gibiyim, ama insan süreki uyuyamaz ki.. Haskell ödevlerini kim yapar sora? (kim yapar cidden, var mı yapan?)

Hem sonra, allahın adını bu kadar sık ağza almak da neyin nesi, bu kadar mı çok istiyosun, yoksa bu kadar mı çok çaresizsin kuzum? vicdan azabına sebebiyet veriyor sonra bu denli çok söylenişi bu kelimenin, içimden de olsa. Keşke tüm çelişkilerim, az önce allah yazarken büyük harfle mi yazmalıydım, gelen ekleri üstten tırnakla ayırmalı mıydım tadında olsa. Ne basit olurdu her şey . Eddie Vedder konserinde olmak isterdim şimdi. Loş bir ortamda çıkmış Into the Wild şarkıları söylüyo, bense bi mutlu olup bir ağlıyorum filmden ve hayatımdan sahneler geldikçe aklıma. Ya da Damien Rice. Ama o zaman kesin ağlardım ki. Cheers Darlin' dedikçe şöyle göğsümden bir şeyler kalkar geri inerdi. What I am to you, is not real dedikçe üzdüklerimi düşünürdüm. I cant take my eyes.. dedikçe üzenleri düşünürdüm. Güzel olurdu yine de. Damien Rice lan sonuçta. Güzel olurdu tabi.

Annem kahvaltıya çağırıyo. Napıyorum ki burda. Kalkamıyorum çünkü kalkıp kahvaltıya gitmek yatağımı uykumu, ve hayalini officially bırakmış olmak demek olacak. E gerçeğin de bir süre buralara uğramayacağından, uğrasa da dostum falan diyeceğinden, hw2 pdf sine ya da winhugs ın beyazlığına öööle bakakalacağım. Bir bakıma tehanu'nun logic sendromu, evet . :)

Gitmem gerekli. Ne kadar sikko ne kadar samimi bir yazı oldu bu böyle. India.Arie çalarkene veda ediyorum, I am ready for love demesini tercih ederdim ama I wanna go to a place where I am nothing and everything, that exists between here and nowhere diyor kendisi. yok canım, anlam çıkardığımı da kim söyledi? :)

Do you wanna flash your light on?

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Sol Baştan Say

Artık kendime yılda bir bloga uğradığımda önce yazılanları okumayı yasaklamam lazım! Yine dokundu yazdıklarım kendime tabi ki. Bir de bi anda bir yıl önceki snapshot'a dönmek ne garip oluyor. Ne aynı kalmış, ne değişmiş görmek insanı çok şaşırtıyor. Ne önemliymiş, ne değilmiş. Ve zaman yine ne çabuk geçmiş. Visa slavery dedim durdum ama kalıcı oturum almama 1-2 ay kaldı, süreç başladı hatta, bir randevuya gidip alması kaldı diyebilirim. İş değiştirmeyi düşünmüyordum aslında ama ona rağmen içimde bir rahatlık hissi yok desem yalan olur. Köleliğimiz bitecek mi? Çok yakında! Bu işler çok enteresan aslında, sabbatical denen bir kafa izni var burada, nam-ı diğer ücretsiz izin. Geçen sene ortaları bu zamanlar için kalıcı oturum alınca sabbatical alırım, dolaşırım, tatile giderim, yapmak istediğim diğer şeylere vakit ayırırım falan gibi kabaca bir düşüncem vardı. Sonra iş yerinde önüme bir havuç tutturdular, koşmaya başladık yine. Ücretsiz izin düşüncesi şimdilik rafa kalktı gibi ama...
Devamı

Domates Biber Patlıcan

Yine her zamanki gibi blog'a uğradım ve önceki yazıları okumadan, göz yaşı dökmeden geçemedim. Sonra acaba hep üzgün yazılar mı yazacağım diye düşündüm. Aslında niyetim bu değil ama dijital de olsa elime kağıt kalem alınca melankoliye boğulmadan, içime dönmeden duramıyorum sanırım. Çok bunaldığımı hissediyorum bu aralar. Kontrolü elimde olmayan bir şeyler oluyormuş ve ben sürekli sürükleniyormuşum gibi hissediyorum. Visa slavery diyorlar ya hani, buna taktım kafayı. Sanki vize köleliğim bittiği gün her şey mükemmel olacakmış gibi. Biliyorum olmayacak ama seçememek, zorunda hissetmek beni biraz yordu sanırım. Gün sayıyor gibi hissediyorum kendimi günlere odaklanmadan. Günler böyle zor geçerken öte yandan bir bakıyorum 4 sene geçmiş. Şaka maka kalkıp gelişimden bu yana 4 koca sene geçmiş ve düşünüyorum da ne çok şey değişti. Değişmeye de devam ediyor. Dursun istiyorum her şey olduğu gibi kalsın, olmuyor. Bazen kafamdan geçenleri etrafıma söylemeyi bırak kendime bile itiraf edemiy...
Devamı

özgüven ve başkasının yerine utanmak

Bir insanın özgüveninin olmaması ne kadar kötüyse, "yersiz özgüven"i olması da inanın bana o kadar kötü. Kimseyi küçümsemek istemem ama hani "başkasının yerine utanmak" diye bir şey var ya, o çok fena bi his ya. Bu aralar da çok sık olmaya başladı bana. Televizyona çıkan abuk subuk insanlar zaten bende bu davranış biçiminin oluşmasının temel sebebi de, geçenlerde bir blog'a denk geldim, bir hatun arkadaşımız. Sonra baktım işte dünya küçük, yüksek lisanstan aşinayım kendisine ve hatun sınıftaki o sabah 8:40 dersine akşam partiye gidiyormuşçasına gelen o acayip kız. Her neyse, günlük kıyafet tarzım tadında bir yazı yayınlamış. Moda bloglarını çok seviyormuş ve bir yerlerden başlamak istiyormuş. Link veresim var durumun ne kadar vahim olduğunu görün diye ama çok iyi bir insan olduğum için veremiyorum. Şimdi modanın ne olduğunu tanımlamak lazım ama, bana sorarsanız colins'ten bir düz kot üstüne defacto'dan düz siyah bir hırka giyip, üşenmeyip fotoğrafın...
Devamı